30 december 2023

De bronzen beelden zijn klaar en bij de eigenaars! De dirigentjes zijn nog thuis, net pas de sokkels af. Ik denk dat twee beeldjes, een nieuwe bestemming krijgen.
Mijn kelder, die nu 'showroom' gaat heten is nog steeds niet af, maar wel bijna! De kasten staan oke. De ruimte lijkt groot! Al veel beelden hebben een plaatsje gevonden, maar er staan nog steeds beelden buiten die naar binnen mogen en ik heb nog zoveel kleine beeldjes, waar ik geen raad mee weet. Ik zou het in huis ook wel iets rustiger willen, maar dat zijn de laatste acties, eerst nog eens de vloer dweilen en het nieuw gehaakte kleed neer leggen.

Nog meer foto's van opdrachten, het paarden hoofd voor een urn. De zusjes Henny en Carla, na aanleiding van een foto op een boek.

Het werken in de kelder was vooral door zetten, vooral met veel geduld, maar nu ben ik dankbaar.
's Avonds tekende ik mijn verhaaltje, mijn mol wordt bibberend wakker uit zijn winterslaap! Het regent zoveel en het water staat zo hoog in de gracht voor mijn huis, dat ik mijn mol heb laten overwinteren in mijn kelder, in een van mijn beelden.
Allen die dit lezen wens ik een mooi, vriendelijk 2024.
Helaas kan ik niet voorspellen of de oorlogen zullen stoppen, of het lijden van mensen en het vernietigen van steden zal ophouden. In de kunst zullen sombere beelden ontstaan, het mooie van het leven zal op de achtergrond worden gedrukt. Eerts zullen we aandacht geven aan de mensen die zulke zware tijden hebben door staan.

30 november 2023

De natte november maand is vol van verwachtingen, zeker voor het Sinterklaasfeest. Ik dicht graag en maak kleertjes voor de kleintjes. We trekken lootjes, dus diegene die ik heb getrokken, boft! Ik heb hier plezier in, meer dan in de telefoontjes met de bronsgieter! Elke week horen hoe het gaat of de beeldjes gegoten of gevonden zijn! Of we een afspraak kunnen maken! Maar nu komt het door mij, er is een sterfgeval in de familie. Het is mijn eigen 'pakjesoom', een intelligente, eenzame man, die niks wist van 'houden van...'. Het is de broer van mijn vader die nu alleen overblijft met twee schoonzusjes. Deze generatie is bijna voorbij! Het is een feit dat mijn kinderen, kinderen krijgen en dat de wijze, oude generatie straks op mijn schouders rust. Ik vraag me af, of ik daar wel gehoor aan kan gaan geven! Omdat de 'opzoek-generatie' mij op de hielen volgt! Ookal ben ik bijgebleven met de snelle technische ontwikkelingen en zoek ik ook alles op! Het zal toch anders zijn dan de generatie van mijn vader, die automatisch mijn respect kreeg, ik spreek hem nogsteeds aan met 'u'! Ik daarin tegen schrik zelfs, als iemand het woord tot mij richt met de woorden; 'U Mevrouw..'
Ik heb genoten van de 'Kiefer-film' en verheug mij op de expositie in Voorlinden.
In de vrije uurtjes kan ik de kelder gaan witten en gaan schuiven met de kasten en beelden. Het was een dankbare klus, hakken tot de rode steentjes en als er voegsel weg was deze groeven opnieuw vullen. Het vocht lijkt geweken, terwijl het water in de gracht heel hoog staat!

27 oktober 2023

Water in de kelder! Het blijft een raadsel waar het vandaan is gekomen. Het is een mooie aanleiding voor een grote opruiming. Strakjes mogen er alleen beelden in de kelder staan, dan heet de kelder 'showroom'! Geen campeerspullen meer, of een boot, hout van een sokkel, een ijzeren tafel of verfblikken! Ik woon hier nu dertien jaar en alles krijgt zijn plaatsje of de stort. Het atelier achter het huis is een fijne plek om te werken en materialen te bewaren. Het huis is erg vol geworden, vandaar dat ik blij ben met de 'showroom', ik las in het koopcontract, dat de kelder een goede ruimte zou kunnen bieden aan......dus geen opslag! Ik heb geleerd dat zulke klussen niet direct klaar kunnen zijn, dus met veel geduld haal ik steeds wat naar boven en gebruik alle vrije minuten voor het afbikken van de schimmels op de muren. Het voelt heel goed deze opruiming. Elke ochtend zijn er cursisten, meestal kan ik mijn wasfiguurtjes perfectioneren. Al zes beeldjes zijn er bij de bronsgieter, in de ceramiek-oven zit het werk van maanden.

1 oktober 2023

Heel toevallig in dezelfde tijd dat ik de familie kleinkinderen boetseerden, werd er op het raam geklopt! Een nieuwe opdracht die een verrassing blijft. Het weer werd beter voor de boetseerwas, niet meer té warm! Daardoor alle beeldjes in was verzameld en er mee verder gegaan. Zo staan en vier dirigentjes bij de bronsgieter.

Deze drie zangeressen met onderbuik gevoel waren eral, maar worden steeds mooier, de slangen zijn overtuigend aanwezig. De baby is nieuw, dat komt door het blijde nieuws, een kleinkind is onderweg. 32 cm hoog.

Vandaar deze moeder! Onder moeders vleugels, een logisch beeldje dat is ontstaan. 18 cm hoog, maar ik zal hem wel op een lange pin willen zetten.

Deze vader met baby, is ook 32 cm hoog.

31 augustus 2023

Over een zomermaand valt zoveel te vertellen. Mooie fietstochtjes, bezoekjes aan mijn vader, museum bezoek, dat zijn leuke dagjes uit. Fijn geschilderd, het was een oud paneel, over de voorstelling niet meer tevreden. Dus het schuurapparaat gebruikt om zoveel mogelijk glad te schuren. Een transparante bruin tint laat alles verdwijnen, vooral in de dieptes is de kleur mooi. Al snel heeft mijn kwast zijn weg gevonden en blijf ik kijken naar mijn nieuwe figuren die er ontstaan.

Eindelijk de twee meisjes leren kennen, wat waren ze lang! Zomers gebruinde, lange benen, de een met rokje en de andere met een rafelige hotpens. Leuke kennismaking waardoor met vernieuwde energie verder gewerkt aan het familietafereel.

Op een ochtend werd ik wakker uit een droom:
"Vandaag is dé dag!
Dát ik mijn schoenen ophalen mag.
Opnieuw verzoold, hoop ik dan,
zodat ik mijn lievelingsschoenen weer dragen kan!
Vol vertrouwen stapte ik de hakkenbar binnen.
De schoenmaker wist niet hoe te beginnen...
"Het was véél werk!" zei hij ingetogen
en zakte nog iets verder voorover gebogen.
Toen, haalde hij onder de toonbank vandaan...
een paar schoenen, waar ik nimmer op kon staan!
Mijn schoenen waren geslonken tot een kindermaat.
Werkelijk, ik wist me geen raad
Zo beduusd stond ik te kijken
Wel 50,-euro wilde hij er voor opstrijken!
Dralend keek ik om me heen, toen zei hij bleek:
"ïk wordt opa, deze week!"

28 juli 2023

Het is wel zeven jaar geleden toen er een gaatje in mijn macula ontstond. Dat is het gedeelte waar je staafjes en kegeltjes liggen, in je oog. Met de gevolgen nog steeds bezig! Vandaar deze impressie.

De Mens, het wordt steeds spannender om mens te zijn! Mijn oudste zoon vertelde mij, dat in zijn baby van negen maanden al plastic zit! Het gezonde eten krijgt vraagtekens, de allerverleidelijkste lekkernijen worden onbereikbaar!

30 juni 2023

Het was te warm voor het 'Landelijke Atelier Weekend', maar toch kwamen er vier enthousiaste stellen, met de fiets uit Kerkdriel of van iets dichterbij, maar allemaal echt naar mij toe en zeer geïnterresseerd. Zondag zat ik voor het huis te boetseren, dan heb je veel bekijks, de meeste mensen hadden alleen tijd voor een praatje. In september is er nog een 'Atelier Route' in 's-Hertogenbosch en
11 en 12 november is er weer een 'Landelijk Atelier Weekend'!

Het verlies van mijn zusje is nu een jaar geleden. Verdriet of het gemis van een familielid die als onvoorwaardelijke liefde er hoort te zijn, gaat misschien nu veranderen door de tijd, in het slijten van de emotionele randjes! Vandaar een haas die er wil zijn. In tegenstelling van de tekeningen van Marleen die verdwijnen snel onder het bed!

29 mei 2023

Herinneringen en diagnose.
De maand mei, zit vol nieuw ontluikend leven, maar voor mij met diagnose die vorig jaar voor mijn zusje en dat jaar daarvoor voor mijn moeder een definitief einde betekende. Ik hoop dat mijn broer zich erdoor heen slaat en mijn vader zo bijzonder blijft, maar als ik strakjes alleen over blijf, kan ik alleen accepteren dat het leven zó is. Je gaat relativeren en milder in het leven staan. Geen leven is te gek, ieder mag er zijn. Als je de dingen in je leven maar een plaats weet te geven, daar is boetseren heel goed in/voor! Dat merk ik elke ochtend, dan komen er mensen bij mij boetseren en soms zijn deze ochten zo rijk doordat er onbewust van alles wordt verwerkt. Waarschijnlijk omdat de sfeer in het atelier en nu met de zonnige binnenplaats zo goed is!

30 april 2023

Deze maand veel plezier gehad met het maken van grote houtskooltekeningen van mijn familie. In plaats van dat ik kleine portretjes ging maken, werden ze steeds groter. Kleiner is nodig om in te kunnnen scannen, zodat ik de tekeningen kan bewerken op de computer en verwerken in een boek. Het is een uitdaging om mijn kleinkinderen verhalen te laten vertellen, als hoofdpersonen in een boek. Zo leuk hoe we afgelopen zaterdag met zijn drietjes doperwten aan het doppen waren, of hoeveel plezier we hebben met een leeg doosje, dat als hoed kan dienen. Zouden dit verhaaltjes kunnen worden? Maar dan moet ik de kinderen goed kunnen tekenen. Zo valt er nog elke dag te leren, maar vooral me verbazen over het resultaat. Ik heb de avonturen van de mollenfamilie laten drukken op karton, deze boekjes zijn stevig en peuterhandjes bestendig.

1 april 2023

Deze maand kom ik met een schilderij. Niet verwonderlijk na een maand van prachtige natuur, die ik niet kan weer geven. Het gaat altijd om de mens bij mij. Mezelf in de hoofdrol, hoe kan dat ook anders als je bedenkt dat een leven lang kan duren, net zoals deze winter. Maar ook kort, zoals vorig jaar mijn zusje zo plotseling snel overleed, overlijd nu een veel te jong nichtje. En zo ben ik bij mijn intense gevoel over het leven. Leven dat zo onvoorspelbaar kort kan zijn , zo intens vol leven kan zijn. In woorden klinkt het misschien prachtig, kort, maar intens. Ik twijfel bij het zien van de getoonde foto's, geen vreugde, het is een grimas, een instagramface. Ik had de kwast terhand genomen en deze drie koppies geschets in olieverf. Ikzelf verdween in een denkbeeldige stoel, die heb ik opnieuw er krachtiger in gezet, misschien niet zo zacht als de baby, maar ik laat hem even zo. Inmiddels al weer verder met een reuze grote baby, geschilderd over oude doeken. Dat doe ik zolang ik hier verdrink in materialen. Droomde zelfs door terwijl ik in de nacht naar de wc ging, maar eigenlijk geen voet kon verzetten, omdat alles hier gebeeldhoud was! Mijn droombeelden hielden aan terwijl ik naar de wc strompelde, want eigenlijk kon ik geen stap zetten zonder dat ik op beelden liep. Mijn zusje heb ik nog niet in olieverf geschilderd, in de ban van een opmerking van mijn nichtje, die euthanasie deed; "ik zal de groeten doen aan Marleen". Ik weet niet wat ik daar van moet denken, is het leven voor mijn nichtje niet anders dan dat ze nu naar een ander 'level' gaat?

3 maart 2023

Op reis, het eerste weekend met mijn oudste en jongste zoon. Wat is Zuid Afrika een prachtig land. Overweldigend is de natuur, je begrijpt niet dat we allemaal in het overbevolkte Nederland willen wonen. Groots zijn de oceanen om de punt van de Kaap de Goede Hoop.

Ik heb mijn geboorte land leren kennen, doordat mijn jongste zoon en ik kilometers hebben gereden over prachtige, eindeloos lange wegen. Uren heb ik over stranden gewandeld met mijn voeten door het ijskoude water. Dan overdacht ik, 'hoe anders mijn leven was verlopen als mijn ouders in Zuid-Afrika waren gebleven'. We sliepen in verschillende B&B's en eindigde in een hostel weer in Kaapstad waar we ook begonnen waren.

Trots is de natuur in Afrika, onverbiddelijk, sterk, ruig, gigantisch, met een prachtige blauwe lucht erboven. De zon maakt je weer door en door warm, heerlijk, al moet je je beschermen met factor 50 en pet! En dat is niet het enige wat gevaarlijk is in Zuid-Afrika. Toch voelde ik me veilig met mijn zoon in de buurt, al zijn we gescammed. Het leven is er contrastrijk, voor ons goedkoop, voor de bevolking duur. Ik zal geen oplossing weten voor al de problemen daar, maar zou de energie- en water-problematiek oplossen met de grootste bevolking groep, zodat deze mensen fatsoenlijk kunnen wonen en werken, zonder dat ze kilometers langs de snelweg moeten lopen.

Het was vooral een sportieve vakantie met veel wandelingen, elke dag meer dan 15000 stappen en dan waren de hike's het leuks om te doen. Al waren de tochten erg warm en spannend, steeds maar verder omhoog, van rots naar rots, soms hing er een ketting of een handvat, zelfs een ijzeren trapje was aan een rotsblok geklonken. De mooiste tocht was de 'Lion-Head', die tocht werd beloond met een prachtige zonondergang. Mijn lieve Klaas dank voor deze onvergetelijke reis, je was een super metgezel, een goede navigatie chaufeur en een sportieve energieke herkenbare zoon van mij.

28 januari 2023

Een bijzondere maand! 'Ik ga altijd door...', zei een curcist vandaag, maar nu werk ik naar een vakantie toe. Een reis naar mijn geboorteland. Ik ga lopen over de straat waar mijn moeder zwanger liep te zijn van mij. Het was toen nog geen verharde weg. Een horizontale boom beschermde ons toen van de rimboe, misschien kan ik de tuin zien waar ik heb leren lopen. In de jaren zeventig was het een poezen boerderij. Misschien weet iemand dat zich te herinneren. In ieder geval kan ik over de boulevard lopen en dezelfde zee ruiken en zien als toen.

Wederom zelfportretten geoefend deze maand en kleine portretjes gemaakt voor de piramide.

30 december 2022

Zo leuk zo'n olieverfschilderijtje! Daar heb ik plezier in gehad. De tien figuurtjes zijn gebakken en het proefboekje komt dinsdag door de brievenbus. Daarna ga ik nog een boekje maken met de verschillende technieken.

Ga mezelf met verschillende petten tekenen. Maar zei een zoon van mij; "je lijkt niet!" Zo simpel is het niet om te denken dat je met een paar bollen wangen, spitse kin, kleine ogen en haren boven op het hoofd gedrappeerd, een zelfportret hebt gecrieeërd! Dus grimassend voor de spiegel en foto's maken.... leuk om jezelf te verliezen in rimpeltjes! Het zijn nog oefeningen, maar op een gegeven moment stel ik een boekje samen vol zelfportretten met verschillende petten!

30 november 2022

Mijn buurman is overleden, nooit meer vullen we samen de puzels in een krant! Dertig jaar kenden we elkaar en deelden zoveel.

Nog in ongebakken staat zijn deze kleine dreumesjes, daardoor zijn de kleuren zacht. Ze zijn leuk om te tekenen, zelfs met inkt uitgeprobeerd. Voor een van de kleinkinderen een telboekje afgedrukt, in drie talen tot tien tellen, naast de steeds meer wordende figuurtjes op de plaatjes.
Ik had een leuk gesprek met Lotta Blokker, op de Nationale kunstdagen in Gorinchem. Het is een prachtig jaarboek geworden.

30 oktober 2022

Nog een aquarel van mijn zusje, misschien mooier van techniek, dan gelijkend. Deze maand heb ik weinig te vertellen, doordat ik nu zelf corona heb gehad. Ik heb mij netjes aan de isolatie gehouden en mijn cursisten een week niet gezien. Vermoeidheid is voor mij het kenmerk van deze griep!
Ik ben op zoek naar het ontwerpen van peutertjes en dreumesjes, mijn kleinkinderen! Dat is nog een zoek proces.

29 september 2022

Een maand van geboorte en trouwen, van stilte en rouwen.
Aqualeerde een mollen verhaaltje, hoe overzomeren mollen?
En aqualeerde mijn zusje.

2 september 2022

In Spoordonk, Het Ven 2, Oischot, op 4 september, kunt u vijf uur lang genieten van deze prachtige locatie midden in Brabant.
Alle schrijvers bijelkaar!
Het grapje van een strijkplank, als springplank! Voor hele kleine mannetjes en vrouwtjes! In samenwerking met Ben van Os, vooral het plezier dat we er aan beleefden.

30 augustus 2022

Vol verwachting wacht ik op het telefoontje van mijn oudste zoon, die vannacht vader is geworden. Mijn hazen zijn gebakken en kijken net zo gespannen en vol nieuwsgierigheid, guitig door het raam.

30 juli 2022

Klein overzicht van deze maand, elke dag is een contrast met de volgende dag! Elke dag denk ik aan mijn zusje die zomaar uit het leven is gegrepen. Een simpele wandeling of een boterham maken, doet ze nu nooit meer. Even telefoneren is uitgesloten. De sterfdag van mijn moeder was onlangs, maar stond in het teken van mijn zusje. Het is misschien niet vreemd dat ik blijf steken in het maken van hazen met groene ogen! Ik zou er een leporello (dat is een harmonicakaart) van kunnen laten maken, zoveel verschillende hazen heb ik al!
Hier boven een instagram fotootje in kleischets, een idee als cadeau om uit te werken, nu als gift bij een bruiloft, om misschien later uittewerken. Niet groter dan 15/14/10cm.

Dus het is en blijft de haas, als beeld. Afmetingen 50/35/30cm. Ik kom niet zoveel verder! Als je het internet opgaat, wordt je wel overspoelt door vele goed geboetseerde hazen, maar mijn haas behoud iets menselijks en krijgt groene ogen. Dit beeld is van deze week en nog niet klaar.

27 juni 2022

Mijn moeder is nog geen jaar overleden, maar wij als familie gaan morgen afscheid nemen van mijn zusje. Afgelopen maand haalde de ziekte kanker mijn zusje in. We hadden het ene slechte nieuws na het volgende slechte nieuws te verwerken. Het ging zo snel dat ik eigenlijk lam geslagen ben, leeg. Ik teken nog alleen maar hazen met groenen ogen! Voor mijn zusje heb ik een mooie klaproos geschilderd, voor op het boekje met haar afbeeldingen in al haar levens fases.

29 mei 2022

Haasje, haasje waarom zo'n haast?
Ik hoor de wind, die verteld me gezwind...
niet rusten te gaan!
Weldra voort te gaan,
zoals 't getij nu raast,
waag je niet op je leger plaats,
ga voort, gaat voort...
Het is de wind die't verstoord,
in dit lieflijk oord, ga voort,
niet rusten gaan,
er is geen plaats...

Haasje, haasje waar wordt je blij
van?...
Van de lucht zo blauw,
de wolken die voort drijven,
de wind die letters schrijven...
maar ik kan niet rusten gaan,
't is een verkeerd getij...

Haasje, haasje wat maakt je vrolijk?
De witte wolken in de blauwe lucht.
De wolken die dansen en vormen maken
en mij helpen te verwerken wat écht verdriet is!
Ach, wind het is zo moeilijk!

26 april 2022

Vele reactie roepen deze twee beelden op! Van lieflijk, sensueel, geboorte. Overdreven veel bloemen! Maar, de handen stoten de bloemen stroom juist af. Het lijkt te moeten stoppen, hoewel de overvloed té groot is. De oorlog door middel van bloemen uitgebeeld, dat was mijn gedachten. Wat als straks uit de geknakte bomen in Oekranïne de bloesem gaat uitbotten?

30 maart 2022

Deze weken lijkt het moeilijk om iets 'moois' uit je handen te laten komen. Mijn gedachten zijn bij het waarom, plotseling zijn mensen vluchteling, zijn de woningen en straten vernield! Weg is het geloof in de dialoog.

Een maand duurt de oorlog in Oekraïne, dit heeft invloed op iedereen. Ik kon met mijn gedachten en mijn bezigheden, bij mijn familie blijven. Spaarvarkentjes! Geld komt op de bank, maar een spaarvarken is zichtbaar. Zodra een van mijn kleinkinderen echt geld willen uitgeven uit het spaarvarken, dan zal die kapot moeten! Rechts zijn ringendoosjes voor de aanstaanden bruiloften.

28 februari 2022

Eindelijk weer gebakken! Zoals ik schets op papier, nu een paar schetsen in klei.

In olieverf , mijn gelukkige zoon met zijn paar uur oude dochter.

Mijn oudste kleindochter viel ziekjes in slaap op mijn schouder, bijna één jaar.

28 januari 2022

Het beeld is terug van de bronsgieter en op tijd om cadeau te geven. Prachtig gelukt, vijf kleinzonen.

Fleur, mijn tweede kleindochter is geboren! Zo mooi, klein meisje. Weer elke dag tekenen om haar een beetje te leren kennen.

27 januari 2022

Een van de drie boekjes die ik heb getekend tijdens de laatste corona-avonden.

Het is een verrassing voor Haas. In het eerste deeltje laat Haas een regenboog aan de drie molletjes zien. In 'De verrassing' krijgt Haas een popje van de drie molletjes, dat ze in hun hol hebben gemaakt.

Het was een spannend weekend, twee weken te vroeg braken de vliezen van mijn schoondochter. Op een of andere manier was ik al dagen onrustig. De tien cadeautjes, die ze na de geboorte van me krijgen, moesten af. Ik stond roze rozen te kopen, toen het telefoontje kwam, 'Het is begonnen!' Een prachtige, gezonde kleindochter! Zo gelukkig straalt iedereen op dit moment.

28 december 2021

Ik wens iedereen een goed 2022! Een jaar vol creativiteit, dat alle werkjes met plezier gemaakt worden.
Hier zie je een paar kleine kleischetjes van mijn hoofdpersonen die ik aan het tekenen ben. Door Sinterklaas was ik gaan tekenen. Een kinderboekje voor mijn zoon, die vader wordt. Hij heeft twee ratjes, die mijn hoofdpersonen werden. Marieclaire en Collette. Deze twee ratjes doen alles samen, zelfs een kindje maken en trouwen. De laatste bladzijden eindigd met de vraag: 'Als poes er nog was geweest?' Dat resulteerde in een nieuw boekje, Poes en Rat. Poes is mooi en wil er op uit! Rat speelt het liefst een game-spel! Dit verhaaltje benadert meer de waarheid!

De eerste coronapauze tekende ik elke dag een portret. Nu teken ik dierenverhaaltjes. Inmiddels zijn er vier verhaaltjes ontstaan, waar ik twee foto's van laat zien. Het gaat over vriendschap. Haas heeft vriendschap met drie mollen!
Hierboven staat een grote haas met zijn popje die ik geboetserd heb, omdat ik het boetseren miste!

29 november 2021

Kerststal, het klinkt weinig! Maar er gebeuren veel dingen op het moment. Mijn vader is verhuisd naar Bloemendaal, zonder mijn moeder. Het blijft verdrietig, het gemis van een wederhelft na 65 jaar huwelijk. Als zusje van een zusje en broer, brengt deze situatie je dichter bij elkaar. Moeilijk is het om te acepteren dat 92 jaa, heel oud is, ook al ben je nog steeds wie je bent. Wel oud, maar karakter eigenschappen komen wel heel duidelijk naar voren. Mijn dagen zijn gevuld met zorg, maar ook met veel tekenen en schilderen. Deze tijd van Sinterklaas geeft mij aanleiding om mensen te verrassen. Dat zet ik niet hier, dat blijft privé. Al merk ik dat ik erg in de ban ben van de figuurtjes die ik heb getekend. Deze boetseer ik nu in het klein. ooit had ik graag illustratief willen volgen en in willen afstuderen. Nu komt dat weer terug, hoe vertel je een boodschap in één zin, met verschillende illustraties?

31 oktober 2021

Het was een volle maand geweest, met de atelier route die met weinig publiciteit heeft plaats gevonden. Er waren zo'n veertig belangstellenden bij mij langs geweest. Het huis is overvol met mooie dingen en overal is het een atelier. Vandaag kan ik niet alles op foto laten zien, daar sommige opdrachten een verassing zijn. Het maken van de baby, was heftig en zeer speciaal. Een overleden meisje dat maar 36 uur heeft geleefd. Dit beeld is een herinnering, maar ook de urn. Dapper besluit van de jonge ouders, het tweeling zusje van vier maanden was mee, toen we de wensen bespraken.

De kerstgroep is verkocht, nieuw tafereeltje in de maak. Ik heb immers veel schapen voor de kerststal!

1 oktober 2021

In September waren er twee expositie weekenden. Mijn moeders zijn onderweg naar Heusden. Zij kregen veel belangstelling, vooral de uitdrukking van de gezichtjes. Het riep vele emotities op. Boven in de waterpoort stonden de fragmenten, waar mensen naar bleven kijken. 'Het is zo oneindig!' 'Er valt zoveel in te vullen!' Waren opmerkingen van belangstellenden.

Het weekend in de tuin zat vol nostalgie en voelde als een reünie. De ambiance was prachtig, het weer was stralend! De live muziek speelde onvermoeibaar het hele weekend lang!

Zeker deze prachtige hond (hij was een week lang mijn loge) werd vaak gefotograveerd en wie weet komen er mensen met de vraag om hun hond te vereeuwigen. Nu druk met anderen opdrachten. Er zijn ook weer nieuwe cursisten en na het atelier weekend komen er misschien nog meer mensen boetseren!

augustus 2021

Een heel andere maand is het geworden, ik ben veel bij mijn vader die heel graag naar het westen van het land wil gaan verhuizen, het liefst voor kerst. Het gaat mijn vader lukken ook!
Ik heb een dagje genoten van het Scheveningsestrand en van het museum 'Beelden aan zee'. Er waren drie beeldhouwers uit het Italiaanse dorp Pietrasanta. Alleen Cordelia von den Steinen leeft nog, zei vertelde kleurrijk bij de getoonde film. Haar werken zijn puur gebleven, met een eigen handschrift. Prachtig hoe de grote portretten van Igor Mitoraj Scheveningen binnen werden gereden. Niet alle kleine toegevoegde details waren voor mij nodig geweest. De beelden zijn in vol ornaat al krachtig genoeg. Ik hou ook altijd van penningen, kleine juweeltjes, die waren er van Paul Grégoire. Het werk is gedateerd, niks mis mee. Juist jammer dat de één procent regeling is vervallen.

Na de week van het overlijden van mijn moeder had ik de hond van mijn zusje te logeren. een leuke ervaring, wel apart dat er constant iemand is die je de hele dag volgt. Hij was een goed model! Al met kleine schetsjes bezig, families in beweging!

26 juli 2021

Mijn tweede zoon vertelde het blijde nieuws dat er een kindje opkomst is. Het beeld is 55/44/30 cm.

Met mijn moeder ging het slecht, zo slecht dat ze graag wilde overlijden. Dat is in de nacht van de 24 ste juli gebeurd. Twee weken eerder was ik met een beeld begonnen in nieuwe klei, de klei kleurt groen na het bakken. De lucht heeft een hoge vochtigheidsgraad, waardoor het babytje op moeders schoot steeds meer van haar weggleed. Zelfs zover dat ik het koppie een halve slag heb gedraaid. Het beeld is 45/34/43 cm. Ondertussen hadden we mijn moeder naar een hospice gebracht, waar ze na vijf dagen euthanasie zou krijgen. Haar buik zat vol met woekerende kankercellen, ze kon niet meer eten. Ondertussen ging ik mijn beeld steeds beter begrijpen. Ik was dat babytje! Mijn moeder had heimwee in Zuid-Afrika. De euthanasie heeft niet plaats gevonden, het werd palliatieve sedatie. Mijn moeder heeft het niet volgehouden tot de bewuste dag, ze had teveel pijn. Met meer morfine werd ze niet meer wakker en begonnen vier dagen van zinloos wachten.

17 juli boetseerde ik dit mooie babytje op een al begonnen beeld. Ik noem het 'De vrucht van uw schoot'. Het echtpaar is aan de achterkant dubbel geregen met elkaar verbonden. Tijdens het uren wachten bij mijn moeder maakte ik een gedichtje, dat meer op mijzelf slaat dan op mijn moeder. Het beeld is 45/38/34 cm.

'Leven als een waterval,
dat spat en spettert
dat ratelt en klettert
dat bruist in zijn val
dat stroomt naar het dal.

Leven als een waterval,
dat drupt en druppelt
dat hupt en huppelt
dat tezamen stroomt in zijn val
dat samenkomt in het dal.

Leven als een waterval,
dat lacht en schatert
zoals het water klatert
dat leeft 't leven als een stuiterbal
dat samenkomt in een volgend dal.

Leven als een waterval,
dat niet ruist en niet meer bruist
maar stil is verstilt
en ons verlaten zal
naar een onbekend dal.

26 juni 2021

Voor een speciale vriendin dit beeld gemaakt, 'Twee vriendinnen', het is 79 cm hoog, 20 cm doorsnede.

Het leven is fijn, met het atelier zo dichtbij! De binnenplaats doet helemaal mee. Het vooruitzicht om twee keer een weekend te mogen exposeren geeft zoveel ideeën. Het stroomt weer. Het grote beeld van Bart Somers komt op de markt in Heusden te staan, vorig jaar boetseerde ik zijn moeder op ware grote. Bart vergroot dit beeld tot wel vijf meter hoog. Elke maand volg ik de ontwikkelingen en hebben we discusies over het hoofd. Ik exposeer in de waterpoort, de poort geeft doorgang naar de haven of naar het stadje. De beelden voor de poort mogen groot zijn. De exposite is in het weekend van 11 en 12 september. En in de tuin van Madeleine Melman in de Willem van Oranjelaan 87 in 's-Hertogenbosch in het weekend van 25 en 26 september, zaterdags is er ook muziek. Doordat ik met oppassen ben begonnen, is mijn kleindochter een dankbaar model. Als moeder had ik het toen te druk en zat in een andere fase. De gevoelens van het moederschap zitten diep geworteld. Soms moet er ook een tijdje overheen gaan. Het combineren van ideeën met het fragmentarisch werken, waar ik al een tijdje mee bezig ben, is nog moeilijk, maar ik laat me leiden door mijn gevoel.
Hier zie je het eerste beeld, het tweede is inwording.

29 mei 2021

Een maand van opknappen, ondanks de vele regenbuien die het waterpijl weer op niveau hebben gebracht van een paar jaar geleden. Het laatste weekend van mei kan ik eindelijk genieten van de opknapbeurt van mijn binnenplaats. Het is een schone passio geworden, met frisse witte muren, schone beelden, vergroot terras en een opgebouwd muurtje. Een Magnolia stam heb ik wit geschilderd en laat ik vol groeien met kleine porceleine portretjes. Natuurlijk gebeurd er veel in een maand, maar ik ben wel coronamoe. Het stille leven lijkt een pas op zijn plaats te zijn, rust! Mijn moeder is geopereerd. Ik ben mij bewust van de hoge leeftijd van mijn ouders, verstild het leven, maakt je bewust van je eigen leeftijd en die van je kinderen. Langzaam verschuiven we allemaal naar een volgend hoofdstuk in dit leven.

4 mei 2021

Een paaswandeling met flinke wind en het wachtwoord 'water' voor lekkernijen onderweg. Doordat ik nu zoveel thuis ben, zie ik dat na meer dan tien jaar hier wonen praktisch onderhoud noodzakelijk is. Voor het eerst ook van dit huis/atelier naar de ceramiekbakker geweest. Genoeg afwerk bezigheden.

25 cm hoge madonna beeldjes, n.a.v een foto van mijn dochter met kleindochter. De schilderijtjes zijn net zo hoog.

28 maart 2021

Mijn kleindochter is begin maart geboren. Al snel was er corona in huis en drie weken quarantaine volgden. Een verdrietige periode met elke dag foto's, die ik ben gaan tekenen en boetseren, om zo mijn kleindochter te leren kennen.

tekening, A4 formaat.

aquarel en olieverf, A4 formaat.

Geboetseerd 12 bij 15 en 15 bij 20 cm klein.
Gisteren heb ik haar voor het eerst vast gehouden, ze viel na vele verschillende gezichtjes getrokken te hebben, in slaap. Tijdens haar slaap bleef ze met haar mondje zuig beweginkentjes maken. Het voelde heel vertrouwd dit kleine mensje in mijn armen te mogen hebben.

22 februari 2021

Overzicht van mijn schildersplek. Ik heb de mooie buik van mijn dochter geschilderd die staat er niet tussen, net zoals mijn dikke buik van jaren geleden niet, maar dit zijn leuke kleine schilderijtjes. Piet met sneeuwbril is ook mooi van kleur. Niet alles krijgt hier een plaatsje. De bruine-zwarte bank is opgehaald, na jaren veelvuldig gebruikt te zijn, als hang- en klim bank, maar ook werden er hutten van de kussens gemaakt. Zo meer ruimte gecrieërd, ik ben heel blij met de extra ruimte.
Met de fragmenten verder gegaan, het boetseren gaat vanzelf, maar met het schilderen ben ik niet zo snel tevreden. Dat is voor mij een echte uitdaging, profiteer van de onderschildering, de onverwachte cadautjes van mooie kleuren. Het is fijn om zowel achter het huis te werken als voor! De mooie dagen komen weer, dan heb ik meer contact met de straat en zijn pasanten.

ongeveer 33/34 cm groot

ongeveer 20/22 cm groot

28 januari 2021

Het nieuwe jaar is goed begonnen in het nieuwe atelier. Een heerlijke ruimte, weer kleiner dan in Isabella en dat was weer kleiner dan de Vlieger. Alles komt nu bij elkaar. Het woonhuis gebruik ik nu om te schilderen en waarschijnlijk zal alles atelier worden. Want de slaapkamer is opslag geworden en de kelder. In de huidige omstandigheden is dit het beste. Ik loop nog elke dag eerst even het huis uit en kom terug na een wandeling, soms met een boodschap, zo ben ik dat jaren lang gewend. Het is fijn om even frisse neus te halen, mijn dromen te verwerken voordat ik de dag begin.

Ben is weer mijn muze, ik ben geheel vrij om zijn artistieke kop te gebruiken. Vandaar dat ik blij ben met de fragmenten van de kop. De gehele kop is 39 cm hoog. De fragmenten 34 cm, 42 cm, 37 cm hoog.

Het beeld kan op een pin in een sokkel staan, dat wordt straks beter dan hoe je het hier nu ziet.

Met mijn oog weer van alles te stellen gehad. Vandaar dit meisje met vlecht en zeer dunne ogen, de gaten vallen erin.

Mijn zwangere dochter heeft de wens geuit, om haar buik vast te leggen in een klein beeldje, 11 cm tot 17 cm groot, misschien wordt er een bronskleurig.

28 december 2020

Verhuisd! Eigenlijk zou ik 2 jaar mogen huren op het Isabella terrein, maar door de corona gaat de bouw veel sneller! En wordt de foodhal eerder gerealiseerd. Het mooi gelegen atelier, met noorderlicht, waar het wel altijd mooi weer leek. De gezellige aanloop van nieuwsgierige mensen, zal ik erg gaan missen. De groepjes zijn steeds kleiner aan het worden, nog maar twee mensen tegelijk! Vandaar dat ik na veel wikken en wegen, mijn besluit heb genomen om het kleiner atelier achter mijn huis gereed te maken. Werken en prive op een adres, Smalle Haven 183. Als ik de bel niet hoor, probeer het mobiele nummer 06 11080057, want ik ben nu altijd thuis! Voor iedereen een heel creatief jaar toegewenst, met veel boetseer- en teken plezier en je bent altijd welkom bij mij achter het huis in het nieuwe atelier!

24 november 2020

Homerun#2 is geopend in de Willem Twee. Het is echt de moeite waard om even binnen te lopen en te kijken hoe 35 kunstenaars invulling hebben gegeven aan het thema 'de mens'.

Afscheid van het atelier in de Isabella. Door de corona gaat de bouw in mijn gebouw veel sneller dan gepland. De foodhall vordert! Volgend jaar naar een nieuw atelier. Maar het was er héél fijn. Super goed licht en je kan er zo naar buiten lopen, heel handig in het afgelopen jaar. Altijd de mogelijkheid om buiten te werken. Deze plek zal ik heel erg gaan missen. Achter mijn huis wordt het een klein ateliertje.

27 oktober 2020

Deze bizarre corona-tijd werkt bij mij niet al te optimistisch, ik word er treurig van. Weinig cursisten, dus steeds minder mensen die mijn dagen verrijken, het bruisen van ideeën, plannen voor feestelijkheden, al deze soorten 'kersen op de taart' moeten we missen.
Géén Atelierweekend!
Wel gaat de expositie 'Homerun#2' door!
De jus is van het leven af en ondertussen komt het virus steeds dichter bij.

Het laatste beeld lijkt onmogelijk te kunnen staan of liggen, het zal misschien moeten gaan zweven! Een uitpuilend boek!

28 september 2020

Het maken van boeken bijelkaar, geeft meerdere ideëen. Erg leuk om een stapel te maken en daar een mannetje uit te laten komen en er bovenop heb ik een meisje geboetseerd, over haar schouder leest een draakje mee. Vijf generaties blijft even het thema, daar het een opdracht is. Het was een mooie expositie in Amsterdam. De portretten stonden en hingen goed gecombineerd bij elkaar. Alle soorten disiplines waren aanwezig. Erg mooi was een portret met een zweem van blauw, ingewassen koperoxcide. Deze ga ik ook uitproberen. Kleine boekjes worden er nu door de nieuwe cursisten gemaakt, een goede uitdaging om het hol boetseren onder de knie te krijgen en een geestig portretje te laten ontstaan. Hier is een roodbabyboekje gefotografeerd, maar er spat ook wel eens een schreeuw uit een boek!

30 augustus 2020

De boeken met de vijf levensfases. Het idee voor iemand die vijfenzeventig jaar gaat worden. Nu nog een proefmodel, omdat de binnenkant blauw geglazuurd wordt en misschien wordt dat zichtbaar door de gaten bij de kleine portretjes.

25 juli 2020

Voor de portretprijs 2020, 'de Muze', heb ik 'Ben' geboetseerd. Dat wordt in het weekend van 18 tot en met 20 september geëxposeerd in Loods 6 te Amsterdam.
15 augustus gaat er een filmpje over mijn atelier online, bij de WII in 's-Hertogenbosch.
Van 2 tot en met 4 oktober is er een feestelijk weekend in de tuin van Matje in de Willem van Oranjelaan 87.
En de uitgestelde expositie Homerun#2, is van 21 november tot en met 27 december, in de WII te 's-Hertogenbosch.

Kleine beeldjes in was geboedseert ongeveer 15 cm groot. De weg rennende mannetjes, rennen ieder naar een eigen windrichting.

Mindenin staan de meisjes te zingen. Ze worden omringd door slangen, die sierlijk uit de rok van een van de meisjes komen.

5 cm kleine portretjes in groene porselein klei.

2 juli 2020

Totum van 55 cm hoog, in zwart bakkende klei

'De Puist', een beeld met de indrukken die ik afgelopen twee maanden heb opgedaan, hier op het terrein van Fort Isabella. Het was vroeger een kazerne voor de fietsbrigade, die op de fiets met muziekinstrumenten uitrukte. Nu is er een fietsenmaker gevestigt en vele bedrijfjes. Er is een fietsroute dwars over het terrein, van Gestel naar Deuteren. De Pompoen voor peutertjes, kinderopvang. Een muziek- en een bokschool. Dus er wordt gezongen en gedrumd en gebokst! Allemaal buiten op dit moment. Het terrein is zeer levendig doordat er gebouwd wordt, 1600 zonnepanelen! De geur van gebrande koffie, worstenbroodjes en echte Italiaanse pizza's zijn op verschillende tijden te ruiken. Zodra ik het Fort Isabella nader wordt ik verwelkomd door vele vogeltjes. Het terrein biedt straks woningen voor jong en oud.

26 mei 2020

Het nieuwe atelier ingewijd met een portret gemaakt uit liefde. Alles lacht mij toe, een nieuwe liefde en het fijne atelier met Noorderlicht. Het atelier heeft een deur direct naar buiten, waardoor er buiten gewerkt kan worden. Elke ochtend komt er één iemand heel voorzichtig bij mij boetseren. Ik hoop volgende maand steeds meer mensen te ontvangen en ook weer opdrachten. Ik verheug me op de uitgestelde expositie in de Willem Twee, 'de mens' Homerun#2. Er komt een filmpje over mij op 15 augustus online bij Willem Twee. Op zaterdag 21 november om 15.00 uur is er de opening: Boschdijkstraat 100 in 's-Hertogenbosch. De expositie duurt tot 27 december. Het uitgestelde weekend in de tuin in de Willem van Oranjelaan 87, gaat door in september, dan wordt er gezongen, muziek gemaakt en vlierbessensap gedronken!

'Het gezicht 2020', zo noem ik dit beeld. Er is van alles over te zeggen, maar het belangrijkste is, dat ik het intuÏtief laat ontstaan. Ik mag een oog laten ontstaan, of een verstopte neus achter een fladderend lapje, dat juist grof, gehavend erbij hangt. Het is een heerlijk project dat nog niet klaar is, het mag nog doorgroeien. Van binnen ontstaat de natuur, takken, struiken, uitstulpingen van takken, bossages die aan de top de overhand mogen krijgen, omdat ik tot de conclusie ben gekomen dat deze periode van nader tot jezelf komen, afzondering, verstilling de natuur juichender, uitbundiger, gebruik maakt van deze 'gezonde' periode om zich meer en meer te laten horen.

Deze uil is er ter inspiratie voor de nieuwe cursisten. Ik heb in de nieuwe buurt geflyerd, maar nog geen reactisch gehad! Wel zijn er mensen die een keertje boetseren cadeau geven, met een tegoed bon!

27 april 2020

Een spannende maand was dit. Eind maart gewandeld over het Isabella terrein, foto's gemaakt en 's avond een mailtje verstuurd. Hoe fijn zou het zijn als hier mijn mooie nieuwe atelier zou zijn. De volgende dag kwam er al het goede nieuws, dat iemand net had opgezegd. Een periode van inpakken volgde, zware dozen stapelde zich op! 17 april contract getekend en de sleutel gekregen. 18 april kwamen mijn drie sterke jongens sjouwen. Ik had mijn rug over belast en door de corona, hield ik afstand. Rondje door het atelier van de Vlieger en daarna was ik alleen met steeds meer spullen in het nieuwe atelier, dat nog meer een keuken was, dan de fijne plek dat het nu is. Het voelt goed in mijn nieuwe atelier, ik hoop dat de cursisten weer gauw komen.

Deze tafereeltjes thuis geboetseerd, ze kunnen bij de kerststal. Herders en de drie Koningen. Er zijn nu nog meer schaapjes. Elke dag heb ik het portret tekenen vol gehouden, er zijn er nu 55 totaal verschillende portretten, die tot stand kwamen door een artikel in de krant, op de kopjes van mijn kinderen na. In deze corana tijd gaf dat structuur aan mijn dag, eerst mailen, schrijven, boetseren, inpakken en vooral schoon maken. 's Avonds tekenen en de telefoon gesprekjes. Ik ben een doener! Deze periode veelte veel gedaan, zelfs mijn rechterhand raakte overwerkt! Ik hoop dat het sociale leven weer een beetje opgang gaat komen.

29 maart 2020

Maart was een maand waar alles tot stilstand kwam, wereldwijd! Bij mij blijven de cursisten thuis, de exposities worden uitgesteld. Ik had er twee gepland, vanwege de verhuizing van het atelier. Het grootste beeld dat in de gang staat, uit 2013, de filmende meisjes past perfect in het thema van de Willem Twee. 'Mensen'. Ik ben gaan tekenen, elke dag één tekening van een portret, dat ik uit de krant haal, of van verschillende foto's combineer. Op 27 februari kwam het eerste bericht dat er in Tilburg een persoon was besmet met het coronavirus. Dat is nu 31 dagen geleden, er zijn ook al 31 tekeningen, ik laat er hier vier zien. We gaan de derde stilte week in, van vooral thuis blijven. Ik fiets zoals altijd, een keer op en neer naar het atelier, daar zijn maar weinig mensen. In de Vlieger, mijn ateliergebouw, al voor tien jaar. Het gaat nu toch echt gesloopt worden. Daar ben ik aan het opruimen en al aan het inpakken. Want ik heb een plekje gevonden op het Isabella terrein in Vught, gebouw 10 ruimte 7 gevonden. Eigenlijk mijn oude buurt, ik wandel er nog elke week met mijn vriendinnen daar in het bos.

Het klinkt symbolisch om nog even wat langer bij kerst stil te staan. Pasen lijkt niet mogelijk om dat dit jaar te vieren. Ik eet in mijn eentje alleen matzes. Het zijn kleine tafereeltjes, vorig jaar ontstaan doordat mijn dochter ging trouwen en heel graag een babytje zou willen. De herders zijn echt op kraambezoek. Deze gezellige tafereeltjes verwijzen naar de saamhorigheid, het delen met elkaar, genieten met en van elkaar, het samen zijn blijkt wel zo belangrijk en nu een gemis. Hoe creatief is iedereen bezig, met de sociale media. Er wordt zoveel gedeeld met elkaar, vrolijke, mooie en geestige filmpjes of plaatjes, puzzels, maar dat is niet hetzelfde. Ik ben blij als iedereen weer aan het werk kan gaan, de straten weer levendig zijn. De leuke dingen van het leven weer met elkaar écht gedeelt kan worden.

24 februari 2020

3 februari

5 februari

17 februari, het gezicht wordt steeds een beetje ouder.

Het nieuws dringt door in het atelier.

Kleine porseleine dansertjes.

30 januari 2020

Een mooi oud fotootje kreeg ik met daarop de moeder van Bart Somers. Daar heb ik dit mooie portret van gemaakt. Bart is van beroep kunstenaar en werkt met ijzer, hij noemt zich een koude smit. Vijfendertig jaar geleden is Bart zijn moeder op vijftig jarige leeftijd overleden. Het is een speciale opdracht, omdat het beeld gefotografeerd en gescand gaat worden. Waardoor Bart kan spelen met de vormen en zo een geheel nieuw beeld gaat ontwerpen. Met het uiteindelijke ontwerp gaat hij in zijn atelier aan de slag, om zijn moeder ongeveer drie meter groot in ijzer te gaan maken. Het beeld ligt dan straks een beetje scheef, met mooi gepolijste openingen, waardoor Bart in het hoofd van zijn moeder binnen kan gaan, om ingedachten haar zijn vragen te stellen.

Voor Bart had ik deze rose klei zonder steentjes genomen, maar met deze klei werken verliep het proces zo traag, waardoor ik een wit beeld er bij heb opgezet. Dit witte beeld is het uiteidelijke beeld voor Bart geworden. Hij was ontroerd en samen was het prettig om kleine aanpassingen te maken. Deze week dit meisje af geboetseerd, nadat ik eerst veel klei had weg gesneden, omdat het van mij een totaal ander meisje mocht worden.

In de kerst vakantie met olieverf geschilderd.

22 december 2019

De laatste winter in dit atelier! De asbest controleur is geweest en er zijn drie grote onderzoeksgaten in de speelplaats gemaakt. Want in zestienhonderd hebben zich mensen hier verschansd, filmpjes en foto's zijn er gemaakt van de grondlagen. Dus de sloopvergunning is aangevraagd. Maar wij gaan nog even door op deze fijne plek. De gang staat vol met beelden, de schaapjes met drie herders mee naar huis genomen. Maria en Jozef met kindje Jezus erbij geboetseerd. Het hoofdje van Jezus, is zo groot als een dubbeltje! Dus maar een klein beeldje. Ik had echt de loeplamp erbij nodig.

Ineens had ik zesendertig foto's gekregen van deze mooie hond. De kop is wel 35 cm groot geworden, de gehele hond is maar klein beeldje geworden. Ik ken de hond Leaf niet, maar veel naar Viszla's gekeken op het internet.

24 november 2019

Een update, want de dagen en weken vliegen. Mijn werkzaamheden in het atelier volgen elkaar vanzelf op. Joop was na twee weken geboetseerd. Ik heb het beeld wel drie weken langzaam laten drogen, altijd een spannende periode. Vervolgens een bekisting gemaakt en Joop vervoert naar Elshout, waar de ceramiekbakker woont. Na een paar spannende dagen waar Joop zo ongeveer twaalfhonderd graden warm werd, was de kleur precies goed. Naast de bestuurder van een zwart busje zat Joop tijdens de rit naar Amsterdam voorin. In het café, 'Het feest van Joop' werd hij op zijn sokkel geplaatst, vast gelijmd en bewonderd. De volgende dag kwam de vraag: "Kan Joop wel tegen pils?", "Natuurlijk wel, hij wordt niet zo gauw dronken, maar als hij zich bevuild, spuit je hem schoon!"

In de tijd dat Joop stond te drogen, heb ik geboetseerd aan dubbelportretjes. Aukje was een hele trouwe cursist die ruim tien jaar lang erg graag bij mij kwam boetseren. Helaas is Aukje begin dit jaar overleden. Haar man heeft mij de moeilijke opdracht gegeven om haar te boetseren. Soms voel je aan dat dat erg moeilijk gaat worden. Ik mocht er een dubbelportretje van maken. Daardoor crieër je een sfeertje en zo is het wel drie keer een ander beeldje geworden, maar alle drie stralen ze een beetje Aukje uit, samen met haar man.

Na dit project, heb ik mijn ouders gefotografeerd! Een uitdaging! Mijn ouders hebben een prachtige leeftijd, maar om de ouderdom vastleggen, is toch iets anders. Mijn vader heb ik vroeger geboetseerd. Een mooie man in de kracht van zijn leven. Nu vind ik zijn bolletje rond en niet meer langwerpig. Zijn oren en neus zijn nog niet zo groot door gegroeid, maar misschien liggen de veranderingen toch daaraan. En ik vind zijn bril té groot! Mijn moeder boetseer ik als vanzelf. We lijken qua uiterlijk op elkaar, maar we zijn totaal verschillende types. Het valt mij op dat de rimpels op het voorhoofd door de jaren verdwijnen, maar de groeven in de wangen van mijn ouders worden des te duidelijker! Het zijn maar kleine portretjes, maar dat maakt het extra moeilijk.

20 oktober 2019

In twee weken tijd stond Joop in het atelier. Het lijkt een vertrouwde, aardige, vriendelijke, wat oudere man. Dat was de vraag van uit Amsterdam, eigenlijk was het laatste beeld al helemaaal goed! Die lijkt al op onze Joop! Niets is leuker dan je laatste beeld een maatje of twee/drie groter te maken! Vorm te mogen geven aan een idiaal beeld van een vriendelijk man! Joop wordt nu al overal in betrokken, komen er kinderen tekenen, dan gebruik ik Joop als model, om met een velle lamp op zijn gezicht, uitleg te geven over schaduwen in het gezicht en Joop beweegt niet één keer! Joop is nu een stille getuigen over de gebeurtenissen in 't atelier , strakjes staat hij uren in het café, waar het pas rond tweëen s'nachts gezellig wordt. Daarom is hij ook gevraagd, om een trefpunt te zijn, een middelpunt voor de nog rustige uren voordat het gedruis begint. Het café heet ook 'Het Feest van Joop'.

september 2019

In de zomer vind ik het fijn om te schilderen. Met kleur werken, reliëf uitproberen en experimenteren met het paletmes. Van veelte veel, naar steeds minder toe werken, het lijkt simpel, maar is erg moeilijk.

Soms schilder ik op hout, maar ook op doek, terwijl ik dan toch met reliëf werk. De grote van de doekjes zijn ook verschillend, net wat ik vind in 't atelier!

31 augustus 2019

Afgelopen maand, een krachtige kop geboetseerd, van mijn vroegere vriend. Wederom was het model driemaal aanwezig. Zo was het boetseren erg leuk. Deze zomer vier portretten op deze manier geboetseerd. Het contact met het model en het proces van het ontstaan van de kop waren interessante ontwikkelingen.

De kop moet nog eerst gebakken worden en dan komt hij op een sokkel. Natuurlijk is er nog veel meer gebeurt in het atelier, maar dat ga ik een volgende keer laten zien.

11 juli 2019

Vorige maand, beleefde het model en ik, een heel proces, voordat deze mooie kop was ontstaan! Met veel plezier gingen we er samen voor. De foto's werden beter, de sessies werden goede gesprekken. Dan gebeurt er van alles, wat dit beeld zeker uitstraalt.

26 juni 2019

Esculaap met vis, een aantal gemaakt als afscheids cadeau voor stagaires van een artsenpraktijk in Zandvoort, vandaar de Vis!

Gods hand, waar later een parel in komt. Omdat een overleden echtgenote, een parel was in Gods hand. Ontwerp voor brons.

Zaterdag, een creatieve ochtend waar de een na de andere mooie tekening wordt gemaakt.

Familie portret, een ontwerp voor in brons.

Voor mijn dochter en haar verloofde, die in september gaan trouwen. Haar verloofde heeft een hele lieve dochter die er helemaal bij hoort.

Ivonne van de Velden geboetseert. Altijd staat Ivonne paraat voor de mooiste exposities in de Willem II, in 's Hertogenbosch. Het is het derde portret van prominente mensen die zich inzetten voor het culturele leven in onze stad.

28 mei 2019

Met veel plezier Oscar Schrover geboetseerd. Hij was er direkt!

Samen met Ben van Os, staan de heren te drogen. Graag zou ik nog meer mensen willen boetseren die iets op kunst gebied betekenen voor 's-Hertogenbosch. Ik zou het leuk vinden als mensen zich bij mij melden voor een portretje.

7 mei 2019

Nog steeds met kleine objectjes bezig. Het lood is op, met de laatste kleine stukjes dit sokkeltje gemaakt. Het meisje lijkt op Talinca uit de derde 'dreamschool' editie. Ik blijk niet de enige te zijn geweest die onder de indruk was van dit meisje. Ze heeft nu een blog en wordt door vele gevolgd. Met deze kleine schetjes, speel ik met materialen.

Op een woensdagmiddag, zat Ben van Os gezellig te kletsen met Jenetta op ons terras voor het schoolplein. Het was lang geleden dat ik Ben had gezien. Het werd een lange middag met veel verhalen. Natuurlijk bekijkt Ben onze ateliers uitvoerig en bewonderde hij de nieuwe werken. Ben heeft altijd ideëen over kunst en hoe we momenteel in de kunst staan. Altijd is het fijn om te brainstormen en Ben weet veel, dat heb ik nu weer gemerkt omdat, er een bijzondere vraag kwam: 'of ik hem zou willen boetseren?' 'Natuurlijk!' Al is Ben direkt te herkennen aan pet en zijn bakkebaarden en lange haren, zijn deze uiterlijke kenmerken eerder een valkuil. Ze komen het eerste in je gedachten op, als je aan Ben denkt. Hij heeft mooie grote ogen en nog donkere wenkbrouwen. Het portret groeide snel! Ik had er veel plezier in en drie keer met levend model! Dat het gezellig was, is zichtbaar geworden, in deze mooie kop!

15 april 2019

Eind van dit jaar moeten we waarschijnlijk uit ons oude schooltje waar ik mijn atelier in heb. Daardoor ben ik begonnen met beelden naar mijn huis te brengen, zelfs de kast in de gang heb ik afgebroken en weer opgebouwd in mijn kelder. Ik kom van alles tegen en ben dan ook heel blij met de stukjes lood, mooie steentjes en stukjes hout die ik vind. Waar ik kleine sokkeltjes van ben gaan maken. Gecombineerd met perpex en leer, daarna een klein figuurtje geboedseert, tussen de 10 en 20 cm groot. In het totaal zijn de objectjes 30 tot 40 cm hoog.

Vijf kleine schetjes in klei en eentje in bijenwas had ik gemaakt voor het 50 jarig echtpaar. Helaas heb ik het grote massieve model moeten afbreken, deze was voor de bronsgieter, maar de opdracht is niet door gegaan! Een groot kleimodel is wel gebakken. Het witte beeld is voor mijn dochter en haar bruidegom, tegelijk aan deze beelden gewerkt. Het kostte mij meer moeite om dit jonge liefdespaar te maken, daar mijn gevoel meespeelt tijdens het proces van crieeëren. Het ouder echtpaar is al 50 jaar liefdevol bij elkaar, ik ken de mensen niet en heb alleen dit gegeven. Het witte beeld dat in brons gegoten mag worden. Roept veel vragen op, je ziet mijn gevecht. Met mijn cursisten zijn we veel in discusie, hij is groot en sterk, in mijn ogen, ook al maak ik het meisje groter, zij blijft klein en verliefd naar hem opkijken. Het gaat om de drie armen, nu zijn de handen uitgewerkt, een detail dat erom vroeg! Maar ik hoor mezelf zeggen: 'een nette brief schrijf je toch niet met cursieve schoonschrift letters, met daar tussen door woorden in blokletters!' De drie uitgewerkte handen mogen alle aandacht krijgen, maar waar is de vierde hand? Een abstractte vleugel die opgenomen is in het totale beeld.

Een van de kleine beeldjes aan mijn zoon en vriendin gegeven die onverwachts 1 april een geregistreerdpartnerschap hebben. 15 cm hoog.

Het beeld voor mijn dochter en schoonzoon wordt 55 cm hoog, 30 cm breed, ik hoop dat de huid van het beeld mooi wordt in brons. Het verdwenen beeld was 45 cm hoog.

2 maart 2019

In de afgelopen maand, hondenkopjes geboetseerd. Er zijn twee cursisten die hun eigen hondje aan het boetseren zijn, vandaar dat ik zo'n koppie ook eens moest proberen, want waar zitten de moeilijkheden? En dan is het leuk als je iemand blij kan maken door zijn stervende hond te mogen boetseren!

Ik heb mij verdiept in het leven van Frederik Harmsen van Beek. Ik lees de biografie, geschreven door Maaike Meijer. Zo verdiep ik mij in het roerige leven van deze interessante vrouw. Haar ouders illustreerden beiden, daardoor was tekenen werken geworden en schrijven hobby, iets dat je voor jezelf houd. Ondanks dat Frederik prachtig kon dichten, komen de uitgegevens bundeltjes maar met moeite tot stand. Frederik was een multitalent, in een tijd dat het moeilijk was voor een vrouw. Toen kon je beter een pseudoniem nemen, maar dat was ook geen succes. Frederik leefde als een 'levenskunstenaar', dat wil zeggen dat 'bij' Frederike zijn, al een vorm van kunst was. Frederik werd wars van de publiciteit. Met haar slordige, gaotische aard wilde ze niet crieeëren voor de eeuwigheid!

Het is carnaval,anderhalve week geleden kreeg ik een leuke foto te zien van een echtpaar in carnavalskiel, 50 jaar geleden genomen en nu nog bij elkaar, dat gevierd wordt met een beeld in de tuin.

15 januari 2019

Maand december stond in het teken van de 'bedelbrieven', dat zijn ongewenste telefoontjes of mailtjes van mensen die met een geloogwaardig verhaal geld proberen te stelen van hun medemens. Mensen die aardig zijn en niet direct ophangen zitten in de val! Wel heel bizar dat er mensen zijn die hele dagen niets anders doen dan, andere mensen voorliegen, bestelen! Als beroep zouden zij moeten antwoorden; Ik ben een Dief! Dat deze mensen een gezicht hebben, heeft mij getriggerd tot dit beeld! Het gevoel gevangen te zitten in een beroep waar je blijkbaar niet zo makkelijk uitkomt. Dat roept dit beeld op, gebonden, in een dwangbuis. Door de lange jassen, met de keurige ceinturen, (of de strak omgesnoerde riem om hun middel), hoe je het ook wilt zien. Mensen zeggen, dat ze de associatie hebben van nonnen, paters. De serie, 'La Casa de Papel' gezien, mooie afsluiting van dit project, er moet echt een dikke punt achter dit onderwerp, want nieuwsberichten over dit onderwerp blijven maar komen, nu 'of je je zusje/broer/dochter of zoon wilt helpen met €3000,-!' Ik wil graag in de goedheid van de mens geloven, mensen leren kennen zonder argwaan in acht te nemen!

24 december 2018

Het beeld van Maria vind ik een prachtig, integer beeld geworden, al is het voor de familie een emotioneel geladen beeld. Na 17 jaar heeft iedereen een eigen herinnering bewaard, aan deze bijzondere vrouw, een 'mensen-mens'. Er gaat een kracht van het beeld uit dat niet alleen komt door de taps toe lopende lijnen van de schouders.

Veel schetsjes gemaakt,van de drukke sociale dagen en veel schetsjes van vele mannen die ik arrogant, houtain, wil neer zetten, van beide series plaats ik er hier een. In deze Kerstperiode groeit er in het atelier, een groot beeld van deze mannen. Oude klei opnieuw bewerkt tot weer een kneedbare massa en nu mag ik tot negentig centimeter hoog gaan!

20 november 2018

De afgelopen weken stond in het teken van de jongetjes Giel en Taeke, die ik nu voor de tweede keer aan het boetseren ben. Later krijgt ieder een eigen beeld, nu gaan hun ouders nog van de twee beelden genieten. Het proces wordt nauwlettend gevolgd, eenmaal waren de jongens enthousiast zelf aan het kleien geweest en eindigde de middag met vrolijke moppen. Hoewel de jongens in Haarlem wonen, waren ze er nogmaals, het zijn kleine dingen waardoor iemand ineens gaat lijken. De oudste heeft mijn hart gestolen met zijn lieve blikken, maar er moet wel een stoer jongentje uit mijn handen komen! En dat blijkt lastiger dan de jongste die er direkt is, met zijn guitige kuiltje in de wang. Op de foto is het tweede dubbelportret pas drie dagen oud en nog erg zacht, ook nog wat ongelijk. Maar weer met plezier opgezet.
Het levensverhaal van Cézanne is uit, dat van Dali ben ik nu aan het lezen. Het citaat van Freud lijkt voor beiden heren toepasbaar:'Een held is degene die zich verzet tegen de vaderlijke autoriteit en deze overwint!' Tijdens mijn academie jaren had ik een hele andere indruk van Cézanne, hij was een voorbeeld, de eerste man die het modernisme zocht. Maar net als Munch was het een moeilijke, eenzelvige man die het liefst alleen was. Mensenschuw geworden, pas laat erkenning gekregen. De stap van Naturalisme naar pure abstractie heeft een leven lang geduurd voor Kadinsky. De algemene stemming van die tijd was sceptisch tegenover politiek en ook de technische ontwikkelingen. Die een eeuw later zo belangrijk zijn geworden, dat de huidige kunstenaar niet meer in beeld lijkt te komen, doordat de technische ontwikkelingen veel interessanter zijn en ons huidige leven erg beïnvloeden.
Elke dag lees ik de blog van Mariel, www. readingfreud.nl zij gaat 2 jaar lang, 5 dagen van de week 15 bladzijden lezen uit de werken van Freud en schrijft daarover een heel leesbare blog.
Doordat ik lid geworden ben van 'We are public', heb ik mooie voorstellingen gezien tijdens November Music. Ik heb zelfs het toneelstuk 'King Lear' gezien, het was lang geleden dat ik in het Theater aan de Parade in 's-Hertogenbosch was.

20 oktober 2018

Twee van de vier voorstudie's van de 'broers', na aanleiding van een geslaagd familie-weekend. Soms heb je dat, het gevoel een moment te beleven dát niet te fotograferen is, omdat er meer te voelen valt dan te zien! Hoe dat vorm te geven vergt een studie. Ik zie dat nog niet in de klei. Wel merkte ik dat bij het portretteren van Munch! Munch heb ik de hele zomer gelezen, het was een dik boek van Atle Naess. Nu heb ik twee boeken van de bieb met veel plaatjes, afbeeldingen van geschilderde zelfportretten gehaald. Munch leefde langer dan van Gogh en heeft net zoveel zelfportretten geschilderd als van Gogh. Beiden hadden in 1880 zich ingeschreven in een kunstopleiding, maar bijna iedereen weet hoe Vincent van Gogh er uit ziet, maar Munch....Nu ik de paar slechte foto's die ik kon vinden, heb gecombineerd met de afbeeldingen van de zelfportretten van Munch, denk ik dat ik een karakteristieke kop heb gemaakt.
Om nieuwe cursisten te begeleiden met het maken van een portret, boetseer ik zelf een eigen kop, dit werd een zelfportret, nog even met Modigliani in gedachten (lang gerekt), hoewel dit heb ik los gelaten, want die neus is leuk en de wangetjes! Modigliani had Brancusi als voorbeeld met zijn prachtige stenen hoofden, als eieren zo glad. Zo heeft Modigliani vijf jaar lang zelf gehakt in stenen, met als resultaat zijn mooie lange verstilde gezichten. Ik vind het leuk nu deze twee koppen tegelijk zijn ontstaan, ze samen te fotograferen, als leerling en meester.
Van Erik Menkveld het boek gelezen over 'het grote zwijgen'. Mooie dialogen tussen componisten, vaak was er spraken van leerling en meester, Alphons Diepenbrock had Mahler als voorbeeld, Mathijs Vermeulen had dat met Diepenbrock.

26 september 2018

Het afgelopen weekend was het atelier-route in 's Hertogenbosch. Mijn deur van het thuisadres stond open, hier verzamel ik al mijn beelden en schilderijen. Het huis is overvol en om te zorgen dat het hier geen echte opslag wordt moet ik toch weer brieven gaan schrijven om mijn werk te verspreiden over galeries, boekwinkels of hotels. In het atelier-weekend was het heel erg slecht weer! Zestig dappere mensen zijn er geweest. Bezoek waar ik alle tijd voor had, daardoor leuke gesprekjes en wie weet volgen er opdrachten uit. Mijn geboetseerde kinderen en de wereld-kinderen kregen veel aandacht. In deze prachtige warme zomer heb ik met olieverf geschilderd. Deze schilderijtjes hingen dit atelier-weekend aan de muur, langzaam zakte ze naar beneden, doordat deze schilderijtjes op karton geschilderd, met dubbelzijdig plakband vast geplakt zaten. Door af en toe een portretje uit de krant te nemen en deze te proberen na te schilderen, oefende ik het tweedimensionale portret, het goed kijken was leerzaam. Maar dikwijls liet ik mezelf verrassen door wat er uit mijn hand kwam. Het creatief uiten en daardoor verwerken, van wat ik in mijn leven meemaak, is voor mij een manier om het leven te leven. Zo was het heel moeilijk om een boos-gezicht te schilderen, maar deze emotie moest vorm gegeven worden!

7 augustus 2018

Het is lang geleden dat de beelden zijn opgehaald, goede foto's heb ik eigenlijk niet gemaakt, met de mooie stenen sokkels.

Eindelijk is er gebakken en zijn de houten-sokkels door de helft gezaagd. Mooi hard hout. Het is voor mij een periode die ik kan afsluiten. Alle kinderen hebben een mijlpaal bereikt, De oudste zoon en mijn dochter hebben een huis gekocht. De tweede zoon heeft zijn dertigste verjaardag gevierd en studeert nog verder en is zijn vriendin in Columbia aan het opzoeken. Mijn jongste zoon is geslaagd en staat in augustus voor de klas, meester van groep 7 en 8, basisschool in Vught. Als de kinderen werkelijk model hadden gestaan waren de portretten anders geworden, nu zit er veel van mij in, zoals ik mijn kinderen zie op dit moment. Modigliani zei; 'ik kan u portretteren, maar houd er rekening mee, dat er veel van mij in zit!'

In deze heerlijke lange zomer waar alleen met de Spaanse-klei gewerkt kan worden, ben ik 's middags gaan schilderen met olieverf. Eerst op de oude doekjes, maar nu ook op karton. Ik heb mezelf de opdracht gesteld, te gaan verwerken wat er dit afgelopen jaar is gebeurt, dat heb ik altijd in het verleden gedaan. De moeilijkheid om een boos gezichtje te schilderen blijkt uit te komen, omdat ik zelf niet zo in elkaar zit.

13 mei 2018

De kinderen van Agata wachten nog op een sokkel die besteld zijn. De tweede dochter heb ik opnieuw geboetseerd, die zal ik de volgende keer op de site zetten, als ze alle vier op hun stenen sokkel staan. Ik ben mijn kinderen aan het boetseren geweest. Een houvast in een maand die beïnvloed werd door mijn bovenbuurvrouw, onrust doordat de daken van ons huis moesten worden gerepareerd. Met mijn kinderen in het atelier werkte ik graag aan deze koppen. Piet de oudste heeft een binnenpretje, Thomas was er direct met zijn vrolijk koppie, met Klaas had ik wat moeite, in eerste instantie mocht ik alleen de foto's van Instagram gebruiken en dat zijn fotomodel foto's, dan zie je er ouder uit en wat arrogant! Met Lotte had ik veel moeite, ze staat op dit moment te dicht bij mij, doordat ze een huis heeft gekocht, ben ik daar veel aan het helpen en zie haar nu heel regelmatig.

24 december 2017

Sem op nieuw geboetseerd. In de oven is er iets mis gegaan, waardoor Sem een bult op zijn voorhoofd heeft gekregen. Meestal boetseer ik met grove chamotte, deze klei is heel fijn van structuur, daardoor kan ik zo mooi er contrasten in verwerken.

Reve was de laatste schrijver van het jaar 2017. In Den-Haag bij de boekhandel Couvée, Hoytemastraat, Willem Frederick Hermans en Dick Bruna en Roald Dahl gebracht. Mooie winkel in een gezellige buurt van Den-Haag. Ik hoop dat Zwolle door gaat, een boekhandel in een kerk met een kloostergang, die voor kunst wordt gebruikt.

De aller laatste week een nieuw kind opgezet, omdat er meerdere beelden van de groep kinderen met bulten in hun gezichtjes uit de oven zijn gekomen. De aangegeven temperatuur is niet overschreden, maar toch blijkt deze klei niet tegen deze temperaturen te kunnen, waardoor er blazen of bulten op gekke plaatsen zijn ontstaan, juist in de gezichtjes die strak geboetseerd zijn. Tijdens het boetseren had ik geen idee hoe vervormingen te boetseren, zonder dat dat er geforceerd uit zou komen te zien. Nu er in de oven spontaan de vervormingen zijn opgetreden, is er toch iets gebeurt, waardoor deze kinderen 'nu nog' mogen blijven! Ik voel de behoefte deze groep groter te maken. De verassing welke uitdrukking het kind krijgt is voor mij een boeiend gegeven, het heeft te maken met de gebeurtenissen in mijn leven, de dingen die mij bezig houden, het roept voor mij vragen op en levert nadenk stof op!

28 november 2017

Dit zijn twee verschillende beelden. Met het boetseren van Dick Bruna had ik veel plezier, net zoals de nijntjes van Dick, buigen zijn eigen ogen ook in halve maantjes. Vandaar dat ik er twee heb geboetseerd.

Willem Frederik Hermans, was een totaal andere voorbereiding. Zijn boeken zijn nog goed te lezen. Een intelligente man die veel kennis in zijn hoofdpersonen stopt. In de filmpjes met interviews van Hermans, roept hij irritatie op, door zijn arrogante gedrag.

Dit is waarschijnlijk het laatste koppie van de negen kinderkopjes. Ik heb meerdere ideeën in dit ene kopje gestopt. Gisteren had ik een vervolg operatie aan mijn oog. Het is goed gelukt en ik zie de wereld weer helder, nog niet geheel scherp, maar dat komt met de tijd. Dit eenna laatste jongetje, zag ik in het van Abbbe museum waar een film van een groep kinderen is gemaakt die voor een schilderij van Picasso staan. Samen bespreken zij wat ze zien, prachtig!

5 november 2017

Het waren veel portretjes die ik de afgelopen maand heb gemaakt. Ik was er zelfs een paar vergeten om hier te vermelden. Het gaat over de kinderen die onbegrijpelijk naar deze wereld kijken. Ik ben de afgelopen week nog met een nieuwe begonnen en heb er nog een paar in mijn hoofd, om het beeld in zijn totaliteit,'het onbegrip van deze tijd' in beeld te brengen.

2 november 2017

Deze maand boy, van gestreepte piama's geboetseerd, met de camera achter mij op het statief. het hele proces is gefilmd, Lotte heeft een hele snelle versie op instagram gezet, maar er komt nog een wat langzame versie zodat je kunt zien wat ik doe.

Een drukke maand oktober, ik heb Roald Dahl bestudeerd, een man waar je graag zou zien dat zijn geestige invallen op zijn gezicht te lezen zou zijn, maar helaas zijn pijnlijke rug en zijn gereconstrueerde neus namen de overhand! Vandaar dat naast zijn enorme portret, het was een grote man, zijn stoel voor mij een uitdaging werd. In klein voormaat geboetseerd, je voelt de intimiteit van zijn sfeer,zijn hutje in de tuin waar zijn mooie verhalen geboren werden.

Ik heb vijftien brieven geschreven naar boeken winkels, Den Haag, Boekhandel-Couvée was de eerste die positief reageerde. Daar staan nu zes beelden van schrijvers van mij. Roald Dahl en Dick Bruna maak ik in opdracht voor hen.

Dit portretje van Sem maak ik in opdracht, fijn om te doen, na de serieusdenkende kinderen even een vrolijk kindje.

27 september 2017

Een maand vol met nieuwe kinderkopjes! Na tweemaal Eberhard van de Laan geboetseerd te hebben, is het een uitdaging om met heel weinig een sfeer weer tegeven van ontreddering. Omdat ik deze keer werk n.a.v. een krantenfoto in het atelier. Een jongetje dat vertwijfelt om zich heen kijkt, terwijl de mannen op hun knieen aan het bidden zijn. Een andere krantenfoto, laat een meisje op de arm van haar gesluierde moeder zien, tussen allemaal zwart gesluierde vrouwen. Om deze tijd in beeld te brengen, krijg ik het gevoel dit het beste te kunnen doen door een aantal van deze kinderkoppies te boetseren. Het liefst zou ik ze in een ijzeren box zetten, daar ze waarschijnlijk nooit in een box hebben gezeten. De over volle box roept om afstand te houden, doordat hij té vol staat met kinderen. Met de uitdrukkingen op de gezichtjes van deze groep kinderen, probeer ik de onbegrijpelijke wereld van dit moment vorm te geven.

28 augustus 2017

Met veel plezier deze maand gewerkt aan Eberhard van de Laan. Als eerste was hij te gast bij zomergasten. Het meisje van Disco Dolly, waar ik contact mee heb gehad voor de beelden van Freddy Heineken en Johan Cruijff, vroeg me of ik Eberhard van de Laan wilde maken. Twee verschillende uitstralingen hebben deze beelden gekregen. De een glad afgewerkt en de ander in het sneller ogende handschrift. Wel even groot! Ik weet nog niet of de beelden een goede plaats krijgen.

28 juli 2017

Zomer experiment, theepotten, maar deze handgevormde exemplaren zijn te zwaar. Mooie vormen die de fantasie de vrije keuzen gaven om te experimenteren met vorm. Wonderlijk dat ik weer uit kom op mijn kleine koppies! Deze koppies gaan hun eigen leven leiden, de uitdrukkingen komen spontaan.

Zo ontstond dit relief, nog niet klaar!

30 juni 2017

Eergisteren was ik jarig, een kroonjaar! Daardoor al maanden naar toe geleefd en deze maand geoefend in jarig zijn, want ik vier het in stukjes. Zo waren er vele leuke dagen! Doordat ik aan het opruimen was in het atelier, vond ik een doos met spiralen, deze vorm vroeg om een theepot!

30 mei 2017

Deze maand zijn er twee koppen in het atelier ontstaan. De een met veel gezoek, de ander was er direct! De een was in opdracht de ander als reactie! Wel leuke mailtjes terug ontvangen van de VPRO, maar voorlopig waren ze blij met de foto. Beiden heren staan nu in de oven met veel werken van de cursisten. De opdracht wordt 10 juni, aangeboden door alle personeelsleden! Wim Brands blijft waarschijnlijk een tijdje voor mijn raam staan!

20 april 2017

Vandaag is de bronzen advocaat, Norm vertrokken naar Toronto. Het is een mooi beeld geworden, al blinkt hij nu nog erg, door de tijd zal hij donkerder worden. Het was weer fijn om rond te kijken in de bronsgieterij van de Bogart, al voelde ik me erg een 'pietje precies', je ziet alles op de gladde huid! Dankbaar ben ik dat mijn dochter daar gewerkt heeft en zo een collegiale band heeft opgebouwt, waardoor ik deze opdracht heb gekregen. Dankbaar ben ik dat ik fijne cursisten heb, waardoor het opsturen probleemloos is verlopen.

10 april 2017

122 bij 122 cm zijn deze panelen. De linkse met plamuur en spatel, bij de rechtse heb ik de olieverf heel dun gehouden en er soms weer afgeschuurd. Hierdoor krijg je bijna een fresco-achtig effect. Op een detailfoto zie je beter, hoe prachtig sommige stukjes zijn. Kleine paneeltjes of doekjes gebruik ik ook om te ontdekken en te experimenteren. Immers in de klei ben ik perfectionistisch geworden, met deze techniek kan ik weer grote bewegingen maken en proberen vrijer te werken. Het onderste meisje ontstond omdat ik de verf nog even opmaakte.

4 maart 2017

De ontwikkelingen gaan snel, ik word door een onzichtbaar touwtje naar het atelier getrokken, met veel plezier ben ik aan het schilderen. De laatste piramide bestaat uit vele tafereeltjes, het schilderen is een logisch vervolg en een enorme uitdaging. Na de twee rood-groene schilderijen in opdracht. Heb ik twee nieuwe panelen gemaakt, de derde kon ik wit en rustig houden. De vierde is heel dun opgezet en nual mooi, maar ik heb nog vragen.

De vijfde sloeg door en is een kleurig schilderij geworden, zodra het rode ballonnetje als laatste erbij was geschilderd, moest hij naar de gang, om daar te drogen. Ik wil iets totaal anders en dat lukt met tekenen in houtskool wel, met echte verf is het moeilijk, maar een verschrikkelijke leuke uitdaging. Zie het zesde paneel, waar niet veel plamuur opzit maar wél verf!

12 februari 2017

De advocaat is bij de bronsgieter. Lang naar 5 februari toe geleefd, de dag van definitieve beoordeling! Mijn kop is mooier, interessanter dan de echte kop, waarschijnlijk daarom in tevredenheid ontvangen.

Dit zijn de ondertekeningen van de houtpanelen, 122 bij 122 cm met relief. Laagjes plamuur/houtlijm, gesso en weer houtskool. De afwachtende houding van ons mensen in deze tijd, om creatief te gaan toeslaan, uit te barsten en te reageren op wat er in de wereld gaande is. Geprobeerd de onrust weer te geven met de digonalen in het vlak.

28 december 2016

Het is de laatste week van het jaar en het touwtje naar het atelier staat gespannen. Het kerstproject! Een piramide van kleine tafereeltjes. In juni exposeer ik, zes of zeven piramides, bij Sous-Terre. De schets van de advocaat, morgen begin ik aan de echte die gaat in brons gegoten worden. Voor Thomas en Lotte heb ik een herinneringsboekje gemaakt met een stenenvoorkant, beiden zijn afgestudeerd dit jaar.

6 december 2016

Misschien vandaag de laatste hand gelegd aan het rood-groen schilderij op paneel. Het zijn er twee van 122 bij 122 cm. Eentje in opdracht. De plaat is door de helft gezaagd en gebracht naar het atelier voor een glimlach van mij, door twee aardige werknemers van Karwei. Natuurlijk zijn ze heel anders geworden dan die van 2001, dat waren negen rode jassen en een maand geleden in het atelier voor een opknap beurt. Het was lang geleden dat ik zo lekker met olieverf heb geschildert. Op panelen werken geeft mij meer stevighied, zodat ik met plamuur relief heb aan kunnen brengen.

De piramiden met babytjes is eindelijk klaar. De top is bereikt! Ik kon de babytjes blijven stapelen, elke keer moest er weer een nieuwe lading gebakken worden. Je blijft er naar kijken, allen zijn anders en zoeken houvast bij elkaar. Iedereen die er naar kijkt kan zijn eigen gedachten er bij hebben.

11 oktober 2016

De afgelopen tijd gebeurde er op sociaal gebied veel leuke dingen. Ik ben in Italië geweest en heb er genoten van het landschap, veel kleine steden bezocht met markjes en was omringd door hartelijke familie. Het was even vakantie, na een zomer met zelfportretten. De babypiramiden is nog steeds niet af. Weer zo'n honderd kleintjes gebakken en een volgende zeventig stuks liggen er op dit moment warmpjes bij. Een schilderij van 15 jaar geleden gerestaureerd. De rode jassen zijn opgebouwd met plamuur vermengd met houtlijm. Er waren witte streepjes zichtbaar geworden, dus mocht ik met rode verf aan de gang. Met veel plezier zag ik de jassen opfrissen. De atelierroute was een gezellig weekend met veel geïnterresseerde mensen. Mijn thuis adres was open, hier staan meer beelden dan op het atelier, er was erg veel te zien. Nu ben ik me aan het voorbereiden op de Toronto reis.

28 augustus 2016

Vorige week maakte ik een baby-zelf-portret, dat was leuk! Als ik de tijd krijg, maak ik er nog een en dat zou ik ook willen doen bij het portretje van deze week. Deze week het tien jarige lieve, goed lachse meisje dat ik toen was. Hoewel 'die lach' dat kwam wel een beetje door de opkrullende mondhoeken, maar het verborg de onzekerheid van die leeftijd. Ik begreep de wereld niet en de wereld begreep mij niet, mijn 'waarom-vragen' waren zo hoog opgestapeld dat ik er nachtmerries van had! Het was een week van de confrontatie, inmiddels heb ik allang de dingen een plaats gegeven, maar hoe geef je dat vorm...? Deze keer laat ik veel foto's zien, dan zie je de veranderingen, zelfs zie je dat ik geïrriteerd werd en strijk het gezichtje bijna geheel glad. De laatste foto wil nog niet zeggen dat ik er niet meer aan kom! Maar wie weet komen er nog anderen portretjes en hebben ze allemaal iets van de vroegere ik die ik ooit was?

21 augustus 2016

Eigenlijk ben ik alweer een beeld verder! Een beeld wat misschien te snel is ontstaan, n.a.v. de Boulevard. Maar eerst het jongste zelfportret. Dat is natuurlijk 'te schattig', gevaarlijk zelfs, om met zo'n tevreden gevoel een portretje te maken. De vingertjes kosten de meeste tijd, omdat er chamotte in de klei zit, zitten de steentjes precies verkeerd!

6 augustus 2016

Een moeilijk, maar leuk project! Mij zelf boetseren in verschillende leeftijden. De dame van wel 80 jaar en het meisje met verenhoedje, hier niet gefotografeerd. Waren er zo! Maar met deze leeftijdfase is het werkelijk heel confronterend! Ik ben ook opnieuw begonnen, de eerste was veel te snel hard en met de nieuwe ging ik zo snel, dat ze met kranten gevuld is en haar kin ondersteun ik met blokjes hout. Alles waar je niet blij meer bent ga je in eerste instantie vermijden, te brede kin en te kleine ogen en natuurlijk veelte veel rimpeltjes! Maar het geeft plezier om samen te zijn, samen op een plaatje te staan!

20 juli 2016

>Het zijn volle vrolijke dagen geweest. Ik heb heel veel babytjes kunnen maken, maar de foto's daarvan bewaar ik voor de volgende keer. Er moet eerst weer gebakken worden, de piramide voor de baby's is van perspex en is groot geworden. Ik ben ook begonnen met een gesloten piramide die gaat bestaan uit vele gestapelde losse koppies. Deze twee tegengestelde piramides worden opgebouwd uit losse beeldjes. Dit was uit nood geboren, omdat ik vanaf december met maar één oog goed kan zien.

Afgelopen week het jonge zelfportret gemaakt. Beter is de kleur en het idee van meerdere leeftijdsfases maakt het uiteindelijke geheel completer. Dus ben ik ook met dit project nog niet klaar! Nu zie ik op deze foto's toch ook weer aandachtspuntjes, waar ik morgen wat aan zal gaan doen! Veel tijd ben ik bezig geweest aan het scannen en uitzoeken van foto's van het werk van voor 2013, daar de site vernieuwd gaat worden! Het vinden van de rode lijnen in de afgelopen jaren wordt door deze arbeid duidelijker. Al heel jong begonnen met mensjes op bankjes en totempalen, maar vooral geen gezichten! Het jaren lang bestuderen van gezichten werpt nu zijn vruchten af en steeds weer kan ik genieten van de uitdrukkingen die ik mijn portretten geef.

18 juni 2016

Terwijl er een luisterboek aan stond vele tekeningen gemaakt. Het oog is helende, maar nog niet bruikbaar. Vandaar dat ik nog steeds baby's modeleer.

22 mei 2016

Morgen om half negen is de oogoperatie, nog even deze twee beelden op de site zetten. Na het bakken ben ik niet tevreden over de kleurcombinatie. Het jonge meisje ga ik opnieuw maken, zodra het kan! Dan neem ik een oude foto van vroeger van mezelf, als uitgangspunt. Al drie stoken zijn er baby's mee gebakken, maar ik denk dat ik er nog niet genoeg heb. De perspex piramide is groot geworden. Wel perfect gelukt. Ik wil ook baby's die over zijkant kruipen. Het is een rust gevende werkje en thuis liggen er alweer meer dan tien baby's te drogen.

9 mei 2016

Vorig weekend was ik in Buggenum, Open Poorten Dag, in Limburg. Prachtig weer. Vrolijk gestemde mensen die me bedankten zoveel moois te hebben mogen zien. Serieuze gesprekken waren er ook en wie weet wordt het werk onthouden en komen mensen terug voor een aankoop om lang te genieten van een van mijn beelden bij hun thuis.

Vorige week was het Hemelvaartsdag en Bevrijdingsdag in één, en met zoveel vrije dagen in het vooruitzicht, was ik de dag ervoor begonnen aan een nieuwe Johan Cruyff. De tijd vloog. Zaterdag stuurde ik al de eerste foto's naar de opdrachtgever. Deze is goed! Maar zowel deze als de vorige zijn volgens mij karakterkoppen.

23 april 2016

Johan Cruijff de afgelopen weken geboetseerd. De vraag was een jonge Cruijff. Het was moeilijk, omdat we hem erg vaak in actie zagen, zijn gezicht was dan gespannen en vermoeid. Ik denk wel, dat ik hem heb getroffen, al ging het niet vanzelf. Hij heeft nu een uitstraling van een jonge, trotse voetballer.

16 april 2016

De onthulling van het reliëf naar aanleiding van het Jeroen Bosch jaar, Nar in de boom op het bootje, 500 duizenden zaadjes later, Nar onder de boom, met zijn stokpop tegen zich aan, het glaasje ligt omver gevallen op de grond. Veel belangstellenden die enthousiast aftelden, waarna we het prachtige pand aan de Smalle Haven konden zien.

20 maart 2016

Niets blijkt zomaar! Een mooi jong meisje en dan willen weten hoe ze er uit ziet als ze oud is. Tijdens het boetseren komt er meer en meer besef. Dit zijn niet zomaar twee vrouwen. Het jong en oud tegenover elkaar, nee ze keren zich om en komen met de ruggen tegen elkaar. Dichtbij elkaar, maar ieder met een eigen visie, een eigen toekomst beeld. Mijn dochter had deze week het afstudeer feest, meer dan de helft van de studenten is nog niet klaar met de scriptie. Heel bijzonder om deze jong getalenteerde mensen te leren kennen. Al is de toekomst voor deze groep journalisten in deze tijd, waar iedereen reporter kan zijn, een grote uitdaging en wordt er op hun creativiteit een beroep gedaan. Het contact dat ik heb opgebouwd met mijn kinderen is te persoonlijk om hier te vertellen, maar het gewicht van de opvoeding zal ik met een zware ketting vorm geven.

7 maart 2016

Al een tijdje bezig met het vormen van handgrote baby's, om daar een piramide van te bouwen.

15 feruari 2016

Met mijn stagaire drie reliëfs gemaakt, deze samen tot een piramide gebouwd. Het was weer écht boetseren, af en toe is dat fijn om te doen.

8 februari 2016

Freddy Heineken geboetseerd, erg leuke opdracht, markante kop, een doorleefd hoofd! Het is ook niet mis wat hij heeft moeten doorstaan! Dat is het mooie van het internet dat je van alles kunt opzoeken! Nu ik een gaatje in mijn gele vlek in mijn rechteroog heb, is het vermoeiend om me lang te concentreren, het beeld wordt vervormd zowel dichtbij als veraf. Ik sta nu op een oproeplijst om in het Radboutziekenhuis geopereerd te worden. Vandaar dat ik blij was te merken hoe ik toch maar weer de herkenbaarheid van iemand die in 2002 is overleden heb kunnen treffen. Met de stagaire samen gewerkt aan een piramide van neuzen! En tussendoor maak ik kleine baby's, waar ik een hele piramide van wil gaan stapelen.

9 januari 2016

In het 3D-atelier, Vorm Vrij van Malieke en Yao aan een direkteur gewerkt deze afgelopen weken. Het was een bijzondere ervaring, de eerste keer zakte de direkteur langzaam naar voren, de hals was te zwak en de klei nog te zacht, er traden zoveel vervormingen op dat de hele kop opnieuw is geprint! Weer 13 uur printen, overuren voor Malieke en Yao! De tweede versie was iets verder gedroogd en met het computerprogramma zo bijgewerkt dat ik niet voor verrassingen kwam te staan. Nu waren het uren van een soort aaitherapie op afstand. Zeer voorzichtig te werk gegaan, de ribbels weg gewerkt, ogen, neus, mond en oren gevormd. In eerste instantie mochten de haren en overhemd de 3D-scructuur behouden, maar na overleg werd er besloten de hele kop aantepassen. Het probleem met de kuif die een vlinke volume had, in fases verkleind, immers niet overal zat klei! Het werd een èchte direkteur! OP het allerlaatste moment kwam pas de gelijkenis met de foto's.

Op de zevende januari, de schoudersnede gemaakt en heel voorzichtig wat uit geholt. Een orginele manier van het plaatsen op een sokkel was er afgesproken, vandaar dat het afronden van het overhemd op het laatst moest gebeuren en het onderste gedeelte blijft als steun tijdens het drogen en bakken. Het was leuk om te doen, nieuwe ervaring, maar ik ben benieuwd hoe ik hem had geboetseerd als ik op mijn manier te werk was gegaan!

19 december 2015

Bijna een zoekplaatje, zoek de verschillen! Drie maal een groepje mannen, een complete groep en een drietal mannen met alleen handen, in porselein klei. En een drietal zonder armen en handen!

Er worden erg veel mooie beelden in mijn atelier gemaakt, door de vele mensen die bij mij boetseren. Zowel door jong als ouderen, getekend wordt er ook door de vele enthousiaste cursisten.

23 november 2015

Het is lang geleden dat ik geschreven heb, noem het maar een drukke tijd. Afgelopen weekend was de BOE-selectie dag, een bijzondere ervaring! Maar goed nu weet ik werkelijk hoe de dingen in elkaar zitten hier in 's-Hertogenbosch! Mijn ogen uitgekeken in het nieuwe EKWC te Oisterwijk. De crises is goed voelbaar en ik mis de echte drie-d-klei-printer die zou je daar toch zeker verwachten! In de weekenden is er de FAF in 't Kruithuis, kan uitgroeien tot een goede lokatie om je arparte cadeautjes te kopen voor de feestdagen.

Deze drie heren zijn Harry Mulisch die geheel door zijn boeken wordt omhuld, zoveel boeken heeft hij geschreven en zeker boeken die misschien over honderd jaar nog worden gelezen. Alle drie de schrijvers zijn dit jaar overleden. Joost Zwagermans is als schrijver eigenlijk niet uit geschreven vandaar dat zijn ongeschreven verhalen nog uit zijn hoofd komen, voetjes, beentjes en een opzwaaiende rok! Leo Vroman heb ik toch van zijn voetstuk van boeken gesneden, omdat hij nu als een prachtig ei ligt, bovenop zijn gedichten en vaak aandoenlijke tekeningetjes, bijna honderd jaar was hij geworden, in Amerika is hij bekend om zijn ontdekkingen over het bloed.

26 oktober 2015

Mijn vriend heet Klei. Dit groepje in porseleinklei staat thuis, op het atelier zijn de drie schrijvers nog inwording.

18 oktober 2015

Het wringt, het schuurt, het is moeilijk om het losse handschrift vast te houden en niet weer in dat wat je kunt te blijven steken. Het leven is liefde, liefde geeft een beeld, maar de liefde is ver te zoeken. Het is een gevecht van teveel mogelijkheden van keuzes, ga ik in het beeld snijden, geef ik het een stomp, laat ik het overlopen in structuren of leg ik het teder neer! Of doe ik het allemaal?

10 oktober 2015

Oude klei die hard geworden was verzameld en nu opnieuw zacht gemaakt en goed aan het door kneden. De drie nieuwe beelden groeien langzaam, de klei is nog wat modderig en zullen verrassend van kleur zijn. Ik zag het toneelstuk van Kees Hulst en Ester Scheldwacht, als Leo Vroman en zijn vrouw Tineke. Het was goed geregisseerd door leon van de Sanden en van het begin tot het einde boeiend, al ken ik het levens verhaal van Vroman, ik ben immers een fan van zijn gedichten. Ik heb genoten en wil hem graag weer gaan boetseren, al heb ik Vroman al driemaal geboetseerd! Nu wil ik hem samen met Joost Zwagerman en Harry Mulisch boetseren. In de stijl die ik voor de zomer begonnen was.

5 oktober 2015

Na een week zien de bankjes er zo uit, de afmetingen zijn 10/16/24 cm de andere is 36 cm lang.

28 september 2015

Dit was een rustig weekend waarin ik weer kon boetseren! Vorig weekend was het Maritiem en heel druk en gezellig, veel geinteresseerde mensen, verkocht en een opdracht om een bankje met zeven baby's te maken. Dat was weer zo fijn om te doen dat ik zowel op het alteier als thuis er eentje aan het maken ben. De expositie in het Kruithuis is erg mooi geworden, mooi werk en het gebouw ziet er goed uit. De 25 ste oktober vieren we het feit dat wij tien jaar gebreuk mogen maken van dit mooie gebouw, 25 jaar bestaat Stok!

5 september 2015

Vijf weken van experimenteren op kleine glasplaatjes is bijna voorbij. De cursisten komen weer en de week is weer erg vol. Het gewone leven is met veelte veel regen begonnen, maar erg gezellig.

16 augustus 2015

Helemaal in de ban van het achterglas schilderen! En genoten van deze gezellige week op de boulevard!

9 augustus 2015

De werktafel van afgelopen week! In September is er weer een weekend Maritiem (18 en 19), dan liggen er voor mijn huis in de gracht zoveel bootjes, dat je naar de overkant zou kunnen lopen! Kleine achterglas schilderijtjes ben ik aan het maken, dat is even wennen want je moet andersom denken en in het spiegeldbeeld werken. Eerst heb ik foto's gemaakt van de boten die er altijd liggen en zelfs foto's van sail vijf jaar geleden had ik nog. Dan begint het oefenen op doorzichtig papier, zodat ik de andere kant kan gebruiken om op het glas te zetten. Het zijn de details waar je mee begint, langzaam bouw je de kleurtjes op en eindigt met goud wat een mooi effect geeft en natuurlijk komen er lijstjes om heen. Wie weet zie ik een van mijn lezers tijdens Maritiem.

1 augustus 2015

Het is rustig in het atelier, ik kan zomaar uren de tijd vergeten. Een beeldhouwer haalt een beeld uit een stuk steen. Ik bouw met koppen een vorm op en onderzoek de vorm die ontstaat. Laat de koppen weer verdwijnen in de ontstane vorm. Altijd geef ik de koppen in eerste instantie gesloten ogen, nu blijven ze gesloten, dicht bij een eeuwige slaap, de vergankelijkheid van het bestaan, terug gebracht naar een opgaande draaiende beweging. De vochtige lap die de klei werkbaar houdt, krijgt een symbolische functie, de fase voordat hij in stof zal vergaan.

26 juli 2015

Een onrustige week, waar bij mij in huis de helft van de woning veranderde in een plastic badkuip, omdat de stukadoors 't plafond kwamen stuken. Daarna bleef ik poetsen! Vooral vandaag en gisteren, in de week zelf vond ik een aantal rustige uurtjes met de klei. Er goeid weer een beeld waar ik op de vorm let, terwijl het opgebouwd wordt uit verschillende koppen.

12 juli 2015

Het is Juli en echt zomer, te warm om te kleien, het atelier raakt steeds leger, doordat er geen nieuwe schetsen van mij bij komen en de werken van de cursisten worden voltooid. Nog een schoolweek en dan begint de zomervakantie. Ik ben al begonnen met het opknappen van mijn huis, door de Lindenbomen voor het huis, komt er veel bloesem en luizen tussen de kieren en randen van mijn raamkozijnen. Na het schoonmaken had ik vele spinnetjes verjaagd, maar op de binnenplaats koester ik twee merel gezinnentjes.

5 juli 2015

Het was een hele warme week. Daardoor alleen de schetsen afgewerkt.

De oude klei die ik nu heb gebruikt, is een mengsel van alle drie de kleuren, wit, rood en zwarte klei, toch is de klei wit! Het door kneden tot een bruikbare substantie doe ik voor het eerst. Het geeft mij vrijheid om de schetsen spontaan te laten. Deze week maar niet aan een nieuwe schets begonnen, vanwege het warme weer, het lijkt een beetje vakantie!

27 juni 2015

Het was wel een versnipperde week, maar als ik de kans kreeg, was het echt lekker 'kleien'. Volg mijn intuitie en laat dit beeld groeien, nu ik de foto's zie, zie ik weer wat anders kan. Eigenlijk ben ik met drie schetsen bezig, maar deze heeft de meeste aandacht gekregen. Morgen ga ik naar de Eye en vier mijn verjaardag met familie.

20 juni 2015

de driehoek weg gehakt!

Nieuwe schets van dubbelportretten.

14 juni 2015

Foto's die ik deze week van de kleischetsen heb genomen. Ik begin met het beeld van gisteren, waar het dubbelportret met zijn ziel het best zichtbaar is.

Het bleek een moeilijke opgave om de blijheid van een masker te verwerken in een treurig gezicht.

7 juni 2015

Prachtige dagen, zo'n heldere, frisse lucht. Even onderweg met veel mensen en alleen met mijn gedachten. De overgevoelige mens, die zijn innerlijke naaktheid niet durft te tonen! We hebben ons gepantserd in een 'onaf' masker. En dan kom je bij de beelden die ik nu zie.

1 juni 2015

Het is voorbij, het koude weekend in het mooie Limburg. Met een hoofd vol lieve woorden en complimenten, is het nu afwachten of er mensen zijn die graag een van mijn beelden zouden willen kopen. Er waren verbijsterende reacties, zoals: 'ik heb vorige week nog met haar gesproken!' over een portretje dat daar zomaar stond. Om 'de Bussen' is een plat getreden cirkel te zien, zoveel mensen zijn er naderbij getreden om de drie Bussen goed te kijken. Goeden gedachten riepen de 'drie vrij staande meisjes' op, 'alle culturen komen samen'. Alle beelden werden gezien en bekeken door honderden mensen, daar doe je het voor, in de hoop dat er iets in gedachten achter blijft. Het was vermoeiend geweest, maar complimenten voor de organisatie.

24 mei 2015

Alles staat klaar om gefotografeert te worden. En dan inpakken en alles mee krijgen naar Maastricht. De kistjes waar ik de beelden in vervoer worden sokkels.

19 mei 2015

Vandaag is Thomas jarig, het was dan ook een vrolijk, druk, lang weekend geweest. Gisteren de beelden naar de oven in Elshout gebracht. Volgend weekend is het Pinksteren, dan komen er weer gasten, vrienden van de fiets en dan komt het weekend in Gronsveld! Nog twee weken van voorbereiding, dan zal ik gaan zien of mijn theorie juist is. In deze tijd heb je veel baat bij een goede website en een keer per jaar laat je je werk op een uitgelezen mooie plek zien!

10 mei 2015

Vandaag was ik naar het Kasteel in Gronsveld, vlakbij Maastricht. Prachtig wat een mooie tuin en als het laatste weekend in mei ook zo mooi weer als vandaag wordt, dan zal het vast een heel fijn weekend worden. Elk vrij momentje boetseer ik een klein portretje, het past in je hand. Kleine sokkeltjes kan ik nu maken omdat ik een tak heb mee genomen die op mijn exposeer plek lag. Mooie afgezaagde stammetjes liggen daar opgestapelt.

3 mei 2015

Het laatste zwart-wit portret. Nu ga ik weer even heel klein werken. Misschien dat er leuke kleine portretjes uit mijn handen groeien die ik nog mee kan nemen naar Gronsveld. Kleine betaalbare schetjes.

25 april 2015

Soms is het moeilijk om een bepaalde uitdrukking aan een kop te geven, zeker als je haren vol met 'kleine kopjes' zit! Zelfs mijn humeur leed er onder, maar vandaag ben ik tevreden over het resultaat.

20 april 2015

Afgelopen week een zwart-wit meisje geboetseerd. Vooral als de klei nog niet droog is, is de combinatie van de twee kleuren klei mooi. De volgende stook zal ik niet te hoog bakken. De blouche is bewerkt met afval lapjes, deze zullen verbranden in de oven. Hoe verder zal straks pas blijken. Er volgen nog twee beelden die zich opdringen, waarin ik in de golvende haren koppies zal gaan verwerken, in de hoop beweging te sugereren. Het zal weer een JB-gehalte krijgen, maar dat mag nog steeds. Pas volgend jaar is het jaar dat Jeroen Bosch 500 jaar geleden is overleden.

11 april 2015

Er gebeurt van alles in het atelier. De totum die ik in juli vorig jaar begonnen was, heeft elke week een met beton gevulde buis gekregen. Dit was voor de stabiliteit, maar waarschijnlijk doet hij het liggend beter!

Ongeveer zestig uur aan de zwart/wit meisjes gewerkt.Zelfs vandaag nog wist ik kleine dingen te veranderen. Al was dit een dag van afwerking, toch kan ik er nog steeds dingen aan veranderen. Gisteren vond ik de nekken echt te dun, vandaag duw ik de steentjes verder naar binnen. De lichtval is steeds anders, zeker zo'n dag als gisteren, dan krijg ik aan het eind van de dag de zon binnen. Ik zie dat dit ook niet de laatste foto's zijn en ook niet de mooiste, maar zo kun je zien dat ik 's avonds blijf kijken naar de portretjes en de ontstane gebreken de volgende dag probeer weg te werken.

4 april 2015

Driemaal een zwart portretje geboetseerd. Er zijn vele gezichten die mij boeien. De verrassing van deze drie worden beïnvloed door mijn gemoed. De iele nekjes zijn bewust gemaakt, om de kwetsbaarheid van de portretjes te laten uitkomen. Ze krijgen hoofddeksels op, ook van witte klei. Ik ben daar nog niet over uit, hoe het geen bandage wordt en toch...

29 maart 2015

Er gebeuren leuke dingen in het atelier. Hoe het innerlijke van de mens vorm te geven in het uiterlijk van een portret dat onder mijn handen groeit. Deze kop eerst gebruikt om uitleg te geven aan mijn cursisten. Zo was ze een man en daarna vrouw.

Mijn oog viel op een tekst van Bacon die heel ver ging, om de verwronging van het innerlijke van de mens te laten voelen in heel zijn schilderijen. Borremans die zegt; 'dat schoonheid troost biedt', maar ondertussen schildert hij de leegte van het bestaan, zo voelbaar.

Een kop wil je bekijken, maar als het innerlijke gevoel van die kop het niet fijn vind om bekeken te worden! Dan komt zo'n kop los te staan, krijgt een bestaanrecht van vervreemding, komt in een isolement te staan. Een interessant gegeven.

22 maart 2015

Twee reliefs zover dat ik ze kan ophangen, uit het atelier even op de gang. Het was een langzaam proces, van één zal ik foto´s plaatsen. Het relief bestaat uit kleine tien minuten schetjes van klei die na het bakken met grijze schoensmeer en boenwas zijn bewerkt. Groot ingelijst, gebroken wit met een vernislaag, middenin een fantasie tekening. Het meeste werk zat in het haakwerk van ijzerdraad.

Ik ben naar Bill Viola in A´dam geweesten en zag zijn videowerk, ´Fire woman´ en ´Tristan´s ascension´ en in de Pont zag ik het videowerk van Isaac Jurien. Natuurlijk heb ik ´de late´ Rembrandt gezien. Tijdens de Cement week in´s- Hertogenbosch drie voorstellingen mee gemaakt. Veel indrukken en dan vallen de dingen soms samen. Beelden vragen voor de afwerking rust en tijd. Het waarom een beeld er moet komen is niet altijd van het begin af duidelijk.

18 februari 2015

Carnaval, vanaf zondag avond verkouden. Dus wat foto's van tekeningen, waar ik met behulp van meerdere laagjes, inkt, pastelkrijt, gelaagdheid probeer te crieeëren. Zelfs met een haakwerkje van koperdraad, ijzerdraad en een manderijnennetje.

8 februari 2015

Deze beelden staan nu, een maand lang in het hotel Pulitzer.
Een onrustige periode was het,vanavond wil ik even iets van mijn gedachten onder woorden brengen. Het beste kan ik beschrijven wat ik een schrijver hoorde vertellen. 'De schrijver was graag schilder geworden, maar dat het schilderen niet lukte, hij kon niet wat hij wilde! Hij legde uit dat het logisch was, want je moet kunnen schilderen. Dus schilderen kunnen want met willen kun je het niet! Vandaar dat het woord 'kunstenaar'komt van kunnen, anders was het wel 'willenaar'of 'wilstenaar' geworden!' Dit woord spelletje is interessant, bij mij dringen de beelden zich op, ik kan ze maken, er is alleen de vraag 'waarom'? Waarom wil ik dat? Zo spelen afwegingen van het waarom, wanneer is het interessant en blijf ik mezelf verbazen, op dit moment een rol.

25 januari 2015

Het gevecht van de afgelopen week! Ik wilde een te grote neus boetseren, dat leverde een veel te grote kop op! Het overdrijven werd anekdoties! Toch moets dit beeld er komen, al zit het beeld vol compromissen, het heeft bestaansrecht. De uitdaging van de charmotte-lose-klei heeft nu een doodpunt bereikt. Blijkbaar is het nodig om van hier uit naar het volgende te kunnen gaan.

22 januari 2015

Het moslima meisje is van vorige week. Ze is mooi, maar ver weg.
Deze week wordt het een badmeisje, ze was in eerste instantie veel groter dan de andere twee! Ik kom voor meerdere vragen te staan, waardoor ik ideeën moet uitstellen. De uitdaging om te boetseren met klei zonder steentjes, maakt dat ik de figuren glad afwerk en de grens bereik van het 'dood-boetseren'. Vandaar dat ik het moslima meisje 'ver weg' noem.

13 januari 2015

Het zijn dagen van vele klusjes, want vorige week was ik in Elshout bakken. Nu krijgen de beelden hun definitieve plaats. Op deze foto staat de wolk bovenop het tijdsbeeld. De wolk gaat nog iets meer zaken, precies werkje.

Het eerste mooie meisje is ontstaan, veel inperfectie heeft ze nog niet, misschien iets te grote oren, haar neus is toch gewoon recht geworden! En ze kijkt je aan, dat was mijn streven. Op 4 januari was de laatste kans om in Zwolle de expositie te zien van, Lotta Blokker. Het was er té druk, maar knap werk. Het is meestal zo dat een man vrouwen boetseerd en vrouwen een mannelijk portret prefereren. Ik heb nu besloten mooie meisjes te gaan boetseren met klei zonder charmotte, waardoor haar huid heel glad wordt, een hoog aaibare factor levert dat op. Ik wil haar niet wit laten, dus proefjes gemaakt van metaliggroen.

8 januari 2015

In oktober is aan mij gevraagd om een Award voor een heel bijzonder persoon te boetseren. Al meer dan veertig jaar actief in het onderwijs. Een beeldje dat zijn naam draagt en staat voor de honger van de leergierige jeugd. Heel blij was ik met deze opdracht, daar mijn rechterarm toen nog lang niet genezen was. Hoofdzakelijk linkshandig geboetseerd, of met de linkerhand de rechterhand helpend! Deze fotocollage komt uit het boek van de dankbare ontvanger.

6 januari 2015

Het is een mooi beeld geworden. Als je eenmaal een gezichtje hebt, dan blijft deze! Aan dit koppie even moeten wennen, nu ben ik tevreden.

30 december 2014

Er moet nog veel gebeuren aan 't beeld, maar blij dat er een koppie op zit! Want zo zag ik het voor me. Er zitten mooie lijnen in en mooi is de symboliek. 'De Moeder'.

29 december 2014

Het weer zit niet mee! Doodeng is het rijden met mijn negentien jarige auto! Lezen en veel mensen zien met de feestdagen geeft een vakantiegevoel, maar het onzichtbare touwtje naar het atelier staat gespannen.

18 december 2014

Vorige week begonnen met de maliënkolder. Het vooruitzicht naar weken anders dan anders geeft veel energie. Voor velen is het vakantie, voor mij betekent het meer uren met de klei. Begonnen met dit monnikenwerk. De ringen zijn van onder veel groter dan in een echt maliënkolder, deze onderste rij ringen worden later ook vast gespijkerd. Het gewicht van het harnas van ringen geeft de zwaarte van het gevoel van het leven weer. Even waren er geen kinderkoppies, deze na overdenking ertussen geboetseerd, in een schets op papier waren ze er al wel. Het is eerlijker om dichter bij mezelf te blijven, het zijn immers mijn vier kinderen zoals ik ze me als kleintjes herhinner.

8 december 2014

Rond de 20ste november ben ik begonnen aan deze drie blokken, die ik gevonden heb op straat.

Vandaag heb ik de laatste hand gelegd aan deze driedelige 'busjes' (zo worden ze genoemd door de kinderen die bij me komen boetseren). Het zijn drie blokken die ik bewerkt heb met de oude todden die ik normaaal gebruik om werkstukken vochtig te houden. Op een gegeven moment vallen deze lapjes uit elkaar van de schimmel.
Deze drie-eenheid valt ook uit elkaar als je goed kijkt. Doordat de mannen, vrouwen en kinderen ieder een eigen blok hebben gekregen.

23 november 2014

Zo ziet de totem er nu uit, het wachten is op de wolk die nog gebakken moet worden. Ik heb gekozen voor deze manier om te voorkomen dat de totem om valt. Met mijn eigen foto's van het verleden tot nu, geef ik de tijd weer. Het was veel werk geweest om van onder tot boven kranten te stapelen, daar ik stapeltjes steeds met een ijzerdraad vastmaakte. Deze ijzerdraadjes en natuurlijk de spijkers horen bij 't beeld.

De uitgezochte foto's zijn gekopieërd, zodat het met de teksten uit de kranten een geheel vormt. De zijkanten van de kranten zijn zwart, doordat ik ze heb afgebrand. Volgende keer zal ik een detailfoto nemen, nu kun je het niet goed zien. Zo is de sokkel een beeld geworden! Want de bovenkant van de wolk is niet zichtbaar, misschien als je een spiegel aan het plafond bevestigt! Of je hangt de wolk aan het plafond!

9 november 2014

Het vlot, we zien vier touwen aan weerskanten van het vlot, die staan symbool voor de levenslijnen van de kinderen. De lengte van de touwen zouden de sterke kabels van de ouders kunnen symboliseren, maar dan zou er een touw gebroken moeten zijn, waardoor het vlot kantelt!.

zondag 2 november 2014

Van de straat meegenomen paal. Kleine spijkertjes aan weerskanten getimmerd en het geheel vanonder verstevigd, omdat er een hele stapel kranten tegen aan komen te liggen..

Bovenop deze paal komt de wolk. Je kijkt tegen de onderkant. Als je bovenop de wolk wilt kijken om de vijf verdwijnende kopjes te zien, zal dat via een spiegel kunnen of omdat je op een kratje gaat staan.

zondag 26 oktober 2014

De drie maanden zijn bijna voorbij, dat betekent dat ik mijn arm weer kan gebruiken, al mis ik mijn spierballen! Een fotootje van een kussen met een hoofd dat in het kussen verdwijnt, is vooral linkshandig geboetseerd. Ontstond doordat ik op bezoek was op de longafdeling van het ziekenhuis. Lopend over de gangen met al die kamers met zieke mensen, gaf mij een beeld van het broze leven. Het is een conceptidee, er zouden wel tien kussens met verdwijnende hoofden moeten komen, op derdehands afgeschreven kale bedspiralen.

zondag 31 augustus 2014

De beurs in Aalsmeer 5,6 en 7 september komt steeds dichterbij en ik heb een hele fijne hulp aan Fred, zodat deze totem toch afkomt!

dinsdag 29 juli 2014

Voorlopig deze laatste foto omdat ik mijn arm heb gebroken...

vrijdag 24 juli 2014

Deze derde totem krijgt de pijnlijke titel ‘MH17’. De ideeën die ik had zijn ineens gerechtvaardigd. Gevonden materialen. Een stuk boomstam in drieën gezaagd. Gevonden aluminium buis in stukken van ongeveer 30 cm gezaagd. Electradraad van de plastic isolatie bevrijd, zodat ik het koperdraad overhoud, waarvan ik een frame heb gemaakt. Met nog wat piepschuim en een berg kranten die ik in rondjes heb geknipt, heb je al mijn ingrediënten voor deze nieuwe totem. Op het frame boetseer ik met was, zodat er een beeld ontstaat dat in brons gegoten kan worden. Een blijvende herinnering voor alle omgekomenen.

dinsdag 15 juli 2014

Het zijn heerlijke dagen op 't atelier. Hier is het om begonnen, dit deel wilde ik maken, dit laatste deel van de zwarte totem, 't Monument! Het was een lange periode van lezen in de boeken van: Bernice Rubbens, Andrë Schwarz-Bart, Paul Auster, J.M.Coetzee, Ronaldo Wrobel en van Ida Simons.

zaterdag 12 juli 2014

Een overweldigend feest hadden we gevierd eind juni!
Ik ben natuurlijk wel steeds aan het boetseren, maar de foto's zouden hetzelfde lijken! Dat is natuurlijk niet, want ik maak een zevendelige totempaal. Van verre zal het lijken op een vreemde boomstam, half om half met uitstekende zijtakken en dat afgewisseld met gaten, de negatieve vorm van een zijtakken. De gekleide delen bestaan uit koppen, of wel naar links of naar rechts geboetseerd. Hele figuren staan op de top, daar ben ik nog mee bezig.

donderdag 19 juni 2014

Even voor de foto staat de boomstronk boven op het derde onderdeel. Het deel dat bestaat uit naar rechts kijkende koppen.

zondag 15 juni 2014

Ik ben alweer meer dan een week bezig met de zwarte totem! Ik gebruik stukken boomstam die ik van Paul uit Best heb gekregen, zijn grote den voor zijn huis is al een tijdje geleden omgezaagd. De uitdaging is nu, om mij aan tepassen aan de boom en dan toch mijn verhaal te vertellen in de klei. Mijn gevoel zegt dat dit beeld er moet komen, ookal zal het niet echt verkoopbaar zijn. Het wordt eerder een monument.

zaterdag 7 juni 2014

Met veel voorzichtigheid en liefde werden de drie piramides boven elkaar opgebouwd. Het stond overvol in het atelier met ongebakken werken. Ik herkende de zenuwen van Rob en kletste met twee dames buiten die aan het glazuren waren. Vooral Fred was vereerd de piramides te mogen tillen. Volgende week donderdag weet ik of de stook gelukt is. Vijfentwintig pakken klei op de terugweg gehaald. Zo vliegt een sjouw dag om. Eergisteren begonnen aan een nieuwe totum! Die staat achter de rode totem, op de grond staan boomstronken die ik er tussen ga verwerken.

maandag 2 juni 2014

Vandaag met zoveel plezier aan de 'postzegel'-grote portretjes gewerkt. De tijd ging veel te snel om. Natuurlijk zijn ze nog lang niet ècht goed, maar mijn plezier zie je. Het zijn mijn vier kinderen die via de WhatsApp hun profielfoto hebben doorgestuurd.

zaterdag 31 mei 2014

Er zijn veranderingen, misschien niet direkt zichtbaar. In het middengedeelte zijn de bollen afgevlakt, er mogen bladzijden onder de boekdelen uit komen. De bovenkant is een stuk hoger geworden, zodat de figuren ruimtelijker in het vlak staan. Er was er ook een die een te smalle ruimte had en te scheef stond. De binnenkant van de boven kant is speelser op deze manier.

dinsdag 27 mei 2014

Het is goed drogend weer geweest, ik durf de leerharde delen nog op elkaar te passen. Maar dan alleen voor de foto, zodat ik er thuis naar kan kijken. Wat een verandering geeft de verdeling van zes vlakken! Dan ben je van de organischevorm af. Alleen de koppeling van de delen gaat nu een eigen 'ding' worden. Vanaf het begin wist ik dat er een open vorm tussen de twee delen zou komen, en deze poten kwamen er! Niet het rechte van een vierkant prieeltje, zoals ik het getekend had. Vroeger zag ik een toneelstuk waar gezongen werd over een huisje op kippenpoten. Dat lijkt mij een wankel huisje. Deze totem gaat over de mislukte poging om deel te nemen aan het ideale beeld dat we hadden, deel te zijn van de 'hoeksteenvandemaatschappij'. Het gezin is uit elkaar gevallen, maar de personen zijn sterke boekdelen! Vandaar deze zes figuren op dit beeld, die werkelijk ontstaan uit de klei.

De tijd vloog om terwijl het buiten stortregende, de hele dag.

zondag 25 mei 2014

Voor mij is het logisch dat er na de piramides een hoge vorm komt. Een sokkel waar in gedachte niets bovenop hoeft? Dan zal het een totempaal worden, gemaakt van twee delen van ieder 90 cm hoog!

Begonnen met het naar boven werken van de klei, perfect recht hoeft het niet te worden. Juist voor het oog recht, met een structuur van een geschreven tekst die niet direkt gelezen hoeft te worden. Het is wel een waargebeurd deel uit mijn leven, maar het gaat om het effect van de ingekerfde woorden. Het opbrengen van het wit, dat ik van kleiwater heb gemaakt, was een heerlijke beweging. Nu kan ik nog vele kanten op, dat wil zeggen, of een geabstraheerde figuratieve bovenkant, of een compleet abstracte oplossing. Uiteindelijk hoop ik mijzelf te verrassen en de goede keuze te maken uit de vele ideeën.

vrijdag 16 mei 2014

De hele week met de zwarte piramide aan 't stoeien geweest! Het idee van de bandage losgelaten, na van alles geprobeerd te hebben. Een proces is het, voordat deze piramide zijn bestaansrecht heeft. Doordat ik deze maand veel gelezen heb over het jodendom, als studie benader ik vele vragen die het boek 'Brothers' bij mij heeft opgeroepen. Dit boek ga ik bespreken met een groep dames. Het is een eerlijker proces om alle invloeden te verwerken. Hoe gruwelijk dan ook, nu is deze zwarte piramide een monument.

zondag 11 mei 2014

Ik ben direkt begonnen met een zwarte piramide. Het was een gebroken week met gestolen uurtjes (meivakantie)! Door het vele lezen over de oorlog, zit mijn hoofd vol beelden die misschien vreemd zijn te combineren met een piramide.

Op een abstracte manier, de slierten stof van de vergane mummies verbeelden? Zo een spanning tussen de strakke piramide en het leven dat voorbij is oproepen? Figuratieve beelden zie ik, maar die zijn gruwelijk. Over de uitvoering ben ik nog niet tevreden, morgen weer een nieuwe dag.

woensdag 30 april 2014

Het is nog steeds moeilijk om van de scarabee's af te blijven, ik blijf minniscule dingetjes zien! Een te dik pootje of een rommelige rug van een scarabee! Het is ook leuk om ze te fotograveren, maar ondertussen ben ik aan 't schilderen. Net zoals ik een tijdje geleden aan 't tekenen was, schilder ik nu, impulsief zonder remmingen. Het avontuur van de kleuren, dan vliegt de tijd. Rob, mijn keramiek bakker vertelde mij dat er wel drie piramides in de oven kunnen! Dan kan de zwarte er toch komen!

zondag 27 april 2014

Zelfs vandaag blijf ik aan de scarabeeën werken. De klei is nu leerhard, zodat ik de pootjes en uitstekels van de scarabeeën kan afwerken, dunner maken. Voor zover dat mogelijk is met grove charmotte. Het gefriemel en de wirwar van de insekten op de strakke piramide blijft zijn effect behouden. Voor mij zou het te gemakkelijk zijn geweest als ik de insekten onafgewerkt had gelaten. Nu ga je dichterbij kijken. Maar, de mussen bleven me langer achtervolgen, die waren er zelfs als ik mijn ogen sloot!

zondag 20 april 2014

Het is mooi weer. In dit Paasweekend geniet ik de ene dag al fietsend van het Brabantse land en vandaag liep ik door de Ooypolder. Toch blijft het onzichtbare touwtje naar 't atelier gespannen staan. De Mussenpiramide staat te drogen, de nieuwe piramide met scarabeeën groeit.

vrijdag 11 april 2014

Twee weken verder, maar dan staat er een piramide vol met mussen. 55 cm zijn de zijden en hij is 45 cm hoog!

dinsdag 1 april 2014

De Mussenpiramide wordt groot! Indrukwekkend! Op één kant zitten er al vijfentwintig, straks heb ik een piramide van honderd mussen!

maandag 31 maart 2014

In de gang van 't atelier liggen mijn reliëfs opgestappeld, te wachten op een mooie expositieplek. Het schrijven naar ... is niet echt voor mij weggelegd. Ik doe mijn best, maar tegenwoordig moet je wel veel kwaliteiten bezitten. Dit reliëf is gemaakt in de vorig zomer, toen had ik deze pagina nog niet. Er zijn wel vijf totaal verschillende soorten reliëfs ontstaan. De aanleiding was een schilderij van Jeroen Bosch. De linkerkant is in bruine klei gemaakt en letterlijk n.a.v. 't schilderij de Kruisdrager. Het rechter paneel, in witte klei, heeft dezelfde opstelling, alleen het is vijfhonderd jaar later! Het middenpaneel, is mijn vertaling voor de moderne overbrugging van tijd. Het is 50 x 50 cm, 100 x 50 cm en 50 x 50 cm groot. Dus de totale lengte is twee meter bij 50 cm.

Met een nieuw beeld begonnen! Een mussenpiramide! Heerlijk om weer een beeld te laten groeien, na zoveel kleine schetsjes. Experimenteren en zoeken.

dinsdag 25 maart 2014

Ik was in Newcastle, een grote stad met oude en nieuwe gebouwen, vooral veel soorten bruggen. Heen en weer met de boot, eindeloos veel water! Je bent er echt even uit. Vol ideeën in 't atelier, maar foto's zijn er nog niet. Alles zit nog in een beginfase, schetsjes van 'zokkenbrokken', en van 'melkbroers, bloedbroers en halfbroers'. Een foto van de Musschenberg, omdat die is verkocht.

maandag 10 maart 2014

De vakantie is voorbij. Ineens zijn we van een zachte winter in een stralend voorjaar beland. Het is echt genieten, een week van veel lezen, films kijken, naar het Rijksmuseum in Amsterdam en naar Middelheim in Antwerpen geweest. Al die informatie zet tot nadenken. Een foto gemaakt van mijn beeldengroep met de man die zichzelf schilt en de meisjes die dat filmen. Het is een groep die spontaan gemaakt is, het vertelt een gebeurtenis die nog stond te gaan gebeuren! (Haren, 2012). Beelden vertellen, stralen een emotie uit. De zoektocht van de kunstenaar en zijn emotie in welk materiaal dan ook vormgegeven. Lopend door het grote beeldenpark Middelheim zie je de geschiedenis aan je voorbij trekken. Feest van de herkenning en wat was het toch heerlijk dat er grote beelden gemaakt konden worden. Echt oppervlak waar je bij wijze van spreken in kon klimmen. De lijnen zijn goed, niet altijd vind ik de ogen goed. De verrassing van moderne materialen in het bos die de natuur weerkaatsen in hun abstracte vormen, of er gewoon strak staan. Er was veel aandacht besteed aan de werken van Folkert de Jong. Toch gegoten in Brons en Beton! Terwijl het niet voor de hand liggende materiaal piepschuim zo'n verrassend effect had. Nu komt bij mij zijn verhaal niet meer over. Ik word gehinderd door informatie die ik gelezen of gehoord heb, het beeld is voor mij niet sterk. Bij Henk Visch voelde ik verwantschap, doordat hij zo zoekend is met al zijn gekozen verschillende materialen. Ik zeg wel eens: klei is zwart, wit of rood bakkend en dan heb je af en toe behoefte aan kleur. Zeker de manier waarop ik met klei werk vraagt altijd een zekere geaardheid! Het onderzoeken in niet voor de hand liggende materialen kan ook leiden tot decoratieve dwaalsporen. Zelfs het werken met kleuren kan bij mij remmend werken, waardoor ik stijf word. Doordat ik geoefend ben in het ambacht, word ik critisch. Ik vraag me af, waarom zoveel willen weten. Het is de tijd, de leeftijd? De eerste wereldoorlog ging net zolang door, totdat alle mannen op waren! (Post voor Mevrouw Bromley). Het gebrek aan liefde voor zoveel mensen in de slavernij (12 jaren slaaf). Het zinloos boenen door opgedane oorlogservaringen van een meisje dat eigenlijk levenslang gevangen was in haar anafabetisme dat ze niet prijs gaf. (De voorlezer). De druk van theamsport. (De kunst van het veldspel). Dit zijn een paar van mijn gedachten. Leo Vroman is vorige week overleden. Hij hoort in mijn kunstenaarskring, vandaar dat ik hem aan het boetseren ben. Ik ben bezig met de vele expressies die een kop kan uitstralen. Er zijn geen opdrachten, er moet niets!

maandag 24 februari 2014

Tekeningen gefixeerd en in de la gestopt. Zaterdag werden ze steeds perfecter, dan worden het mooie plaatjes. Soms komt er iets knulligs op het papier, waardoor de emotie van dat moment sterk aanwezig is en de tekening goed maakt. Vandaag een pak klei verwerkt, tot... Dat weet ik nog niet of het wat wordt!

woensdag 19 februari 2014

Het tekenen blijft mij verbazen, waar komen die koppen vandaan? Walrik vertelde mij over je schaduw-ik, dit zet mij aan het denken. Komen die koppen van mijn andere ik, de ik die ik niet als mijzelf herken? Maar misschien het tegenovergestelde van mij zijn en zit dit toch allemaal in een mens en kan ik door het tekenen van die koppen de dingen een plaats geven?

Ik ben de tel kwijt geraakt, ondertussen zijn er goede en minder goede tekeningen, maar ook op aquarelpapier zijn er schetsen in kleur ontstaan.

dinsdag 11 februari 2014

Het was een onverwacht fijn, vruchtbaar dagje!

Ik krijg meer lef gedurende de dag, steeds vrijer durf ik met de kwast of 't krijtje te zijn. Auke (mijn buurman) had tijd om elkaar te tekenen. Snelle portretjes. Het resultaat in kleur of zwart/wit geeft een groot contrast, maar het is van dezelfde hand!

zaterdag 8 februari 2014

Mezelf verrassen! Dát gebeurt nu elke dag! Op een dag maak ik wel vier tekeningen, dan is er eentje bij waar je naar blijft kijken. Wonderlijk waar deze figuren vandaan komen?

Ik blijf mezelf uitdagen, aquarelpapier genomen. Nieuwe vrijheid! Ook weer moeilijk op tijd te stoppen, voor je het weet loopt hij dicht!
De beelden zijn nu zoals ik ze mooi vind, de pupillen zijn weg! Geeft een beter beeld. De kleuren zijn in evenwicht, veel kijken en dan weet je het!

maandag 4 februari 2014

Inmiddels zeventien tekeningen verder. Verrassend leuk om dit te doen. Tijdens het tekenen vliegt de tijd, ik verdwijn in het proces van het creëren. Mijn hand doet wat mijn ogen zien, zonder wetten of regels. Het lijkt op het vertellen van een verhaal, waar je zelf nog niet weet hoe het gaat aflopen.
Nog te weinig tijd gehad doordat mijn beelden naar de bakker moesten, dat geeft voor mij altijd veel onrust. Het resultaat mag er zijn, kleine details zoals de oorbellen vandaag gemaakt en wat aan de groene kleur gedaan! En heerlijk getekend, wel zeven uren op 't atelier geweest.

maandag 27 januari 2014

Zaterdag werd Bernheze uitgesteld, in plaats daarvan gingen we naar 't Van Abbe Museum. Ik begreep niets van de exposities! De mooie zalen waren doorkruist met houten stellages, die weer vol hingen met tv-toestellen. De grootste verrassing was de zingende lift. We stonden op drie hoog in de lift. De lift maakte geluid zoals een kind doet als het een neer stortend vliegtuig nadoet!
Gisteren liepen mijn dochter en ik door A'dam waar een overdekte markt was in de IJ-hallen. Dit zijn fantastische gebouwen, nu was het contrast groot tussen de drukke winkelende mensenmassa en het hoge gebouw.
Een tekstje gelezen van Marino Marini: "Het portret is voor mij de meest directe manier om tot de mensheid door te dringen. Het gaat erom de persoonlijkheid van degene die voor me zit te begrijpen. Je moet die persoonlijkheid in het portret tot uitdrukking brengen. Deze mensen moeten wel voor 'iets' staan, de creative mens!"
De tekening: Eerst een schetsje in klei gemaakt, dat ik op verschillende manieren gebruikt heb om na te tekenen. Ik volg de lijnen van het portretje, mijn hand doet wat ik zie, zonder pretenties, deze gelijkend te willen tekenen. Gewoon de sporen van de klei volgen en los komen van hoe het hoort. De kunst van dit soort tekenen is om op tijd te stoppen.

vrijdag 24 januari 2014

Ik ben stil van het lezen in de dagboeken van Maria. Zo 'n bijzonder mens, zo'n bijzondere vrouw, hoe zwaar stond ze in het leven. Haar stem kwam terug, haar aanwezigheid was er weer helemaal. Wij hebben samen zoveel gedeeld. Heel dapper dat M (haar jongste dochter) alles heeft uitgetypt. Voor mijn jongste zoon loop ik al weken op mijn tenen! Hij bereidt zich voor op de een-na-laatste toetsingsweek. Vroeger noemden we dat schoolonderzoeken, die waren zwaarder dan de examens zelf! In Oss geweest met Auke, naar Frank (beiden mijn buurmannen op het atelier). In de koffieshop van Frank heerlijk geluncht, daarna naar het museum, waar Maartje Korstanje haar organische objecten heeft staan. Mooi, maar de vraag is wat doe je hierna met deze grote werken? Ik miste het 'wauw' gevoel. Een week van veel lezen en om me heen kijken, praten met veel mensen en pas één avond getekend. Het atelier gepoetst, de ezel staat weer vrij! Een periode van tekenen breekt misschien nu aan, al komen er weer veel mogelijk te boetseren nieuwe beelden in mijn hoofd op. Morgen Bernheze.

maandag 20 januari 2014

Een fijne dag die omvloog! Weg met die lelijke kleur in 't gezicht van dit meisje dat ik Mara noem. Eerst voorzichtig met schuren begonnen, daarna met een nat lapje en toen met 't mes! Veel beter zo, de kleuren van de sjaal opgefrist. En dan is 't plotseling weer tijd! Tijd voor de oppas kinderen, M is vandaag jarig, 10 jaar en blij met haar cadeau's.

zondag 19 januari 2014

Veel foto's, het wordt een kijk-dagboek! Het was een mooi, vlot geboetseerd treurig koppie! Doordat ik wil experimenteren met kleur is ze helaas zo geworden. "Sund", zei Fred. Ik ben bij Mark Peter Visser Galerie binnen gelopen, genoten van de beelden die er zo mooi ruim opgesteld staan. Later op de dag in 't Kruithuis, opening van o.a. werk van Ad Verhagen, Michiel Brouwers (leuke bewegende objecten) en een prachtige houtskooltekening van Davor Subaric.

Wat is dat toch, dat ik de koppen van opzij gezien oké vind, maar van voren... De film over het leven van Mandela gezien, samen met mijn tweede zoon. Later mijn vader aan de telefoon; het was nooit de bedoeling om in Zuid Afrika te blijven, misschien tien jaar. Het zijn er voor mij niet eens echt drie jaar geweest. Wat gebeurde er toen veel in dat land. De film geeft een goed beeld, je krijgt begrip en misschien dat de situatie in Israël je aan het denken zet.

Mijn nieuwe lievelingssjaal Isabel omgedaan. Maar bij Mara lijkt het net een 'slab'! En wat kijkt ze toch ongelukkig! Of is het verbazing?

dinsdag 14 januari 2014

Het was fijn om op het atelier te zijn. Nog geen foto's van het nieuwe beeld dat aan het ontstaan is. Nog wel een laatste van mijn meisjes. Toch de vlecht rood-bruin gemaakt. Het gezicht blijft wit. Eerst afwachten hoe de bakresultaten gaan worden. Een afspraak voor 27 januari gemaakt bij RR in Elshout.

maandag 13 januari 2014

De vijf schone vrouwen. Klaar? Nog zag ik kleine dingetjes op de foto's, een aai hier en een deukje daar zal ik nog geven, je kan het vertalen als liefde voor het beeld. Ik heb een nieuwe basis opgezet, maar het zullen geen Isabella's meer worden.

zaterdag 11 januari 2014

Hier is de vijfde Isabel! Gisteren was ik mijn snoertje van 't mobieltje op het atelier vergeten. Daardoor alle voorbereidingen wel gemaakt, maar nu staan de foto's er pas in. Vanmorgen alleen de bolletjes op het hoofddeksel afgewerkt en zwart gemaakt. De blauwe kleur komt mooier uit op een zwarte ondergrond, dan op een witte ondergrond, vind ik. Andere portretten komen nu bij mij op, daardoor denk ik dat ik maandag met een ander meisje begin, wel met kleuren. Morgen naar mijn oudste zoon in Delft, daarna na Den Haag.

zaterdag 11 januari 2014

Woensdagmiddag maakte ik voor Zelma een rode kleur, die te roze werd. Engobes meng je meestal met witte, dunne kleimassa. Maar ik wilde die kleur niet. Dus heb ik oude, rode klei genomen, die ik vergruisd heb en vervolgens gezeefd. Met water en engobe-kleurstof gemengd waardoor ik een mooier rood-bruine kleur kreeg. Ik zag voor me dat mijn Isabel een rood-bruine vlecht zou krijgen. Vandaag ben ik begonnen haar vlecht rood-bruin te maken, maar ik zag er ook wat tegen op, want er op zit er op, je kan niet meer terug. Dus liep ik wat op te ruimen en plek te maken voor mijn dames. Na de vlecht heb ik haar gezicht een hele lichte huidskleur gegeven, die ik vervolgens weer heb opgeschuurd. Dat geeft een oud effect, alsof het van oude steen is gemaakt. Wie weet wordt het mooi na het bakken!

Ondertussen kon Isabel nummer vijf een beetje drogen. Ik heb haar knotje op het hoofd gezet en haar irissen blauw gekleurd. Ik kon zelfs na 7 uur aan ze werken, maar moeilijk afscheid nemen van mijn meisjes.

donderdag 9 januari 2014

Dit lijkt wel ongelooflijk snel, er staat weer een Isabel! Gisteren was het 's ochtends gezellig met vijf enthousiaste mensen, we zijn het nieuwe jaar goed begonnen. Maar één lief meisje 's middags. Ik kon deze Isabel rustig laten groeien. Vandaag had ik vier intensieve uren met haar. Deze Isabel heeft geen uitgesproken draaiing van haar nek, daardoor een regelmatige opbouw. Ik ben blij met haar uitstraling. Het is elke keer zo leuk om zo'n meisje te creeëren, ze mag mooi worden. Haar mond en kaak vind ik beter dan die van de vorige Isabella's. Nu blijven de ogen een uitdaging, want groot en kleurrijk mogen ze worden.

dinsdag 7 januari 2014

Aan deze vierde Isabel gewerkt, je ziet een vijfde alweer opgezet! Het blijft spannend!

maandag 6 januari 2014

De vakantie is voorbij en het gewone leven is weer begonnen. Té mooi is het weer, maar ik vind de luchten prachtig. Jan (boetseert 's maandags in mijn atelier) ook hij was 's ochtends blij met de dag en begon met een nieuw beeld. Er lijkt natuurlijk maar weinig veranderd aan mijn beeld, toch zie je de veranderingen in uitdrukking van deze Isabel. Ik ben er niet zo tevreden over, misschien ga ik toch weer een nieuwe opzetten. Dan kan ik op dit beeld met kleuren experimenteren! Op de laatste foto kijkt Isabel zelf bedenkelijk!

vrijdag 3 januari 2014

Onverwacht dagje boetseren in plaats van oppassen op de vier schatjes. Natuurlijk had ik regelmatig op mijn mobieltje gekeken naar de foto's en daardoor was het eerste wat ik deed, het rechter oor iets naar voren zetten. Daarna haar voorhoofd verhoogd door er nieuwe klei tegen aan te boetseren. Lang aan het gezicht gewerkt, maar als zo'n beeld er is, kun je blijkbaar haar uitstraling niet echt meer veranderen. Ze kijkt! Ze heeft grote ogen, omdat ik nu haar ogen open wilde hebben, dat is wennen! Zeker nu ik er kleur in heb gezet.

Of deze Isabel zo blijft stralen weet ik nog niet, want ik dacht haar een huidkleurige huid te geven, niet de wit gekleurde klei als eindresultaat! Ze komt waarschijnlijk uit het oosten en dan zou ze een getinte huid mogen hebben.

woensdag 1 januari 2014

Het waren drukke dagen met gestolen momentjes in het atelier. Alleen zaterdag en dinsdag aan dit nieuwe beeld gewerkt. In mijn hoofd is deze Bella vrolijk van kleur, met wijd open ogen. Maandag had ik vijf enthousiaste kinderen in mijn atelier die mochten experimenteren met de primaire kleuren.

De eerste drie Isabella's zijn opgebouwd met zwarte klei en bewerkt met blauwe engobe. Nu wil ik een kleurrijke Isabel op witte klei. Ik heb de jurk bewerkt met zwarte kleislib, omdat straks het blauw op zwart mooi is. Het eindresultaat kan tegen vallen. Ik heb nog niet zoveel gekleurde beelden gemaakt, waarbij ik tevreden was over het eindresultaat.

maandag 23 december 2013

De drie Isabella's, maar de verschillen zijn groot, dus kon er niet mee op houden en heb het hoofddeksel van de voorste Isa van achter boller gemaakt. Ze heeft al een langer, smaller gezichtje!

Het is een lastige week met de Kerstdagen, maar morgen voordat ik naar Nijmegen ga, ga ik toch nog even kijken, naar de dames. Met het slechte licht had ik niet gezien dat de middelste Isabel scheel kijkt, pas op de foto zag ik dat, dat wil ik niet.

zaterdag 21 december 2013

Na een week waar ik alleen het nodige gedaan heb en het boetseren gemist heb, weer met een mooie Isabel begonnen. Een reliëf geeft op dit moment niet wat ik zoek.

Wat ik zoek is moeilijk om onder woorden te brengen. Altijd drukken mijn beelden een emotie uit. Het beeld heeft een ontstaansrecht opgebouwd doordat het er wil zijn. Het staat in de tijd waarin ik leef. Wat mij bezig houdt, wat er op mijn weg komt, verwerk ik in een beeld. Lang gekeken naar de eerste twee Isabellen en kwam erachter dat ik bij een derde beeld, haar verder zou laten draaien met haar hoofd, ook verder haar naar beneden wil laten kijken. Ze is in zichzelf gekeerd en daardoor is haar emotie ingehouden. Het is een uitdaging om te zoeken wie ze zou kunnen zijn geweest, vanzelf stop ik mijn emotie van deze tijd in haar. Isabel is mooi, haar bewerkte kleding vraagt aandacht en geeft rust om aan te werken. Tijdens het werken aan haar kan ik nadenken en zo groeien de Isabella's in mijn atelier!

vrijdag 13 december 2013

Deze week maandag wel dapper begonnen aan een nieuw reliëf. Dinsdag weer de boeken opgezocht in de bieb van het museum. Woensdag druk met mensen in het atelier. Zelfs donderdag kwam Marielle gezellig werken, maar zelf heb ik meer opgeruimd dan verder gewerkt. Ben ook deze week verkouden geworden.

zaterdag 7 december 2013

dinsdag 3 december 2013

Deze Isabel is nog mooier geworden. Ik ben met andere dingen druk geweest, Piet gaat vrijdag afstuderen. Hij is dan Master of Science.

vrijdag 29 november 2013

Eergisteren lag het hoofd van Isabel eraf. Te snel opgebouwd? Te vochtig in het atelier? Het zat in ieder geval er zo weer op. Beter zelfs. Het was alleen ineens tien uur en dan komen er mensen werken bij mij in het atelier. Isabel voor de verwarming gezet! De hele dag was het druk. Donderdag was ze goed bewerkbaar. Foto boven, Isabel samen met mij, voor haar val. Foto onder, zo ziet ze er nu even uit! Ze heeft nog wel een gat in haar hoofd, daar waar haar knotje komt!

dinsdag 26 november 2013

Gisteren begonnen met de moderne Isabel. De eerste opzet, stukje schouders en de hals, klein beetje van het hoofd, maar de klei moet nu leerhard worden. Vandaag het leukste gedeelte, de neus, ogen en mond die ontstaan doordat de kaak en jukbeenderen zijn geboetseerd. Nu krijg je al een karakter. Een beetje minder mond, iets meer wang. Een zoektocht, doordat ik hol boetseer kan ik van binnen uit, Isabel meer volume geven. Maar het type lijkt te vragen om een smal ingetogen kopje. Ik zou graag na 500 jaar de verschillen willen laten zien, maar blijkbaar blijft dit portret op een hoffelijke afstand.

zaterdag 23 november 2013

Gisteren na veel telefoontjes naar Engering. Helemaal blij met mijn nieuwe boorkop en dertig middeleeuwse nagels. Eén voor één zaag ik de kop eraf en veil ze mooi rond. De boormachine doet het weer fijn en met plezier de gaten geboord en de houten verbindingen gemaakt. Het waren mijn buiten stoelen die na een weekend gesloopt over de speelplaats van De Vlieger (mijn atelier-complex) lagen. Nu zijn twee achterkanten onderdeel van het drieluik 'ontmoeting' geworden. In dit drieluik heb ik gezocht naar een andere manier van boetseren, meer schetsmatig. Vooral de foto's van de vele stadia van het middenpaneel waren mooi. Om de verhoudingen na het bakken weer goed te krijgen, heb ik een stuk van de poten afgezaagd. De figuren links en rechts zitten nu stevig gelijmd. Waar op te slaan na het drogen? Nooit ruimte gebrek gehad, maar nu! Pas als ik alle reliëfs af heb, hoop ik een mooie plek te vinden om te exposeren. Het is ook fijn om de beelden even in het zicht bij je te houden, het ene werk volgt het andere op. In 't Kruithuis spraken we met Uli, voor de ballotagecommissie is er geen voorzitter meer. Mijn plaats geef ik over aan Auke, ook Jennetta gaat. Dus er is nog meer ruimte om de ballotagecommissie te versterken. In maart wordt er weer geballoteerd. Vriendelijk gepraat met Willem, ik ben ongeveer vijf jaar vrijwilligster geweest bij Stok.

donderdag 21 november 2013

Vandaag heeft Marielle haar jongste zoon afgeboetseerd, leuk koppie geworden. Ik zet nogmaals blauw op de versierring van Isabel, gisteren was het al donker in het atelier en werkte met kunstlicht, zelfs een looplamp erbij gehaald, omdat donkere klei moeilijk werkt met tl-licht van boven. Ik wilde gaan boren in het harde hout, twaalf gaten om onzichtbare verbindingen te maken. Kreeg de boor niet verwisseld en mijn buurman ook niet. Dus morgen eerst naar Engering, waar ik ook 30 middeleeuwse nagels ga halen. Eentje uitgeprobeerd, wel even wat werk, maar dan wordt het ook goed. Thuis de telefoontjes die moesten gebeuren, waaronder Silex, dinsdag zat er een pak klei bij dat al steen was. Vorige keer had ik een extra pak mee gekregen. Ik merk, terwijl ik mij probeer te concentreren op het werk in het atelier, dat er meer bij komt kijken. Mijn Isabel is in zoverre klaar, dat ik haar laat drogen alhoewel ik haar nog een keer zal bewerken met een blauwe kwast met glazuur er op. Dan komen er lichtjes op de bolletjes. Klaar is klaar, maar er afblijven is moeilijk. Je gaat altijd een beetje houden van je beeld.

dinsdag 19 november 2013

Vandaag eerst een ritje naar Silex om 20 pakken klei te halen, via Engering om te vragen of zij middeleeuwse nagels hebben. Aardige jongens, kreeg een mooi nageltje mee en het adres van een smid in Engelen. Vandaag bezoek van Dido, een vriendin uit mijn academie-tijd. We bezochten de expositie van Gijs in het SM's. Daarna naar de moderne gedeeltes in het oude gedeelte van Het Noordbrabants Museum gegaan. Er is teveel om te bekijken, keuzes maken om toch een goed beeld te krijgen van het getoonde werk en de verbouwing van het museum. Daarna naar het atelier, de pakken klei uitgeladen. Ik kon het niet laten de rechter mondhoek van Isabel een tikje te geven, waardoor ze van deze kant iets vriendelijker kijkt. Gisteren had ik uren monnikenwerk verricht, doordat ik de vele bolletjes heb bijgewerkt. Eerst werkte Jan bij mij op het atelier, later hield Gijs pauze, hij was aan het stinken geweest en er moest gelucht worden. Inmiddels is de zomer voorbij en kunnen we niet meer lekker buiten zitten. Het haar opzij van Isabel haar koppie veranderd, het loopt ingewikkeld over haar hoofddeksel heen en wordt weer van achter in een lange vlecht geklemd.

zaterdag 16 november 2013

Het is zaterdag vandaag en ik kon vier uur rustig werken in het atelier. Alleen het af en aan rijden van de auto's en fietsers van de mensen die hun danskinderen naar de dansschool brengen. Isabel wordt steeds mooier, de eerste foto is nog van gisteren omdat ik haar kaken steeds voller aan het maken ben. Nog voordat ik gisteren afscheid van haar nam, klei op haar kaken gezet. Ik heb haar vandaag dicht gemaakt, nu is het gewoon een heel beeld en ik werk er aan alsof ze er in haar volle gewicht staat. Ik zag op het reliëf van Isabel dat haar neus nog groter was en haar oogleden mochten schuiner. Ik wil haar pupil blauw maken, in gedachten verzonken kijkt ze over haar glaasje heen. Alhoewel ik nog niet besloten heb haar een glaasje te geven in dit beeld. In vier uur tijd kom ik overal aan, zet de lippen meer aan, geef de vele bolletjes een draai, werk aan haar vlecht en ik heb de lokken om haar hoofddeksel geboetseerd. Ook haar voorhoofd meer klei gegeven, zodat haar arparte strakke klassieke uitstraling vorm krijgt. Het is een heerlijk groeiproces, want mooi mag ze worden.

Hier is Isabel niet zo mooi, haar ogen zijn verschillend, wel zie je wimpers. Haar neus is van voren wel erg groot geworden. Toch is het fijn om via de foto te zien wat er nog moet gebeuren.

vrijdag 15 november 2013

De achterkant van Isabel is net zo belangrijk als de zij- en voorkant. Toen ik voor mijn reliëfs een meisje nodig had dat naar rechts keek, lang gezocht in de bibliotheek van Het Noordbrabants Museum. Ik wilde de vrouw tegenover de man van mijn drieluik plaatsen. Jeroen heeft veel slanke vrouwen geschilderd, maar niet zoveel portretjes van vrouwen. Dat ik haar gevonden heb als detail gezeten aan de bruidstafel van Kana, maakt haar bijzonder. Want ik heb haar maar eenmaal vergroot afgebeeld gevonden in de vele boeken die ik heb bekeken.

dinsdag 12 november 2013

Vorige week gebakken en naar de bronsgieter geweest, een trubbel week. Vandaag begonnen met een nieuw beeld, zou wel eens willen weten hoe het mooie meisje in mijn reliëf 'man/vrouw' er uit zou hebben gezien. Ik zal ze nu voortaan Isabel en Johannes noemen. Ze zit aan tafel in de herberg waar de bruiloft van Kana wordt gevierd. Ik ben naar de bieb in Het Noordbrabants Museum geweest, maar er valt over haar niets te lezen. Ze heeft iets oosters, maar een veel te grote neus voor een oosters tiepje.

vrijdag 15 november 2013

Welkom op deze bladzijden waar ik net als in mijn dagboek iets van de dag zal schrijven. Even terugkijkend was ik deze zomer begonnen met het maken van reliëfs. De ontmoeting van twee eeuwen is de grondgedachte, daar het jaar dat Jeroen Bosch 500 jaar geleden in 's-Hertogenbosch is overleden steeds dichterbij komt. Af en toe is het bestuderen van zijn schildereijen een feest om mee bezig te zijn. Zo zitten er altijd veel details in zijn schilderijen die het bestuderen waard zijn. Zodra je aan het boetseren gaat ontdek je steeds meer en word je voor vele keuzen gesteld.