dinsdag 12 november 2013
Vandaag begonnen met een nieuw beeld. Ik wil weten hoe het mooie meisje in mijn reliëf ‘man/vrouw’ eruit kan hebben gezien.
Maar dan moet ze nu ook een naam hebben. Als ik aan een beeld werk, geef ik het altijd een naam. Ik zal haar voortaan Isabel noemen.
Ze zit aan tafel in de herberg waar de bruiloft van Kana wordt gevierd. Ik ben naar de bieb in Het Noordbrabants Museum geweest, maar er valt over haar niets te lezen. Ze heeft iets oosters, maar een veel te grote neus voor een oosters tiepje.
zaterdag 16 november 2013
Isabel wordt steeds mooier. Voordat ik gisteren afscheid van haar nam, nog klei op haar kaken gezet. Ik heb haar vandaag dicht gemaakt, nu is ze gewoon een heel beeld en ik werk aan haar alsof ze in levenden lijve voor me staat. Ik zag op het reliëf dat haar neus groter was en haar oogleden mochten schuiner. Ik wil haar pupil blauw maken, in gedachten verzonken kijkt ze over haar glaasje heen. Hoewel ik nog niet besloten heb of ik haar, zoals in het reliëf, nu ook weer een glaasje zal geven. In vier uur tijd kom ik overal aan: zet de lippen meer aan, geef de vele bolletjes een draai, werk aan haar vlecht en ik heb de lokken om haar hoofddeksel geboetseerd. Ook haar voorhoofd meer klei gegeven, zodat haar strakke klassieke uitstraling vorm krijgt. Het is een heerlijk groeiproces, want mooi mag ze worden.
dinsdag 19 november 2013
Ik kon het niet laten de rechter mondhoek van Isabel een tikje te geven, waardoor ze van deze kant iets vriendelijker kijkt. Gisteren had ik urenlang monnikenwerk verricht, doordat ik de vele bolletjes heb bijgewerkt. Het haar opzij van haar koppie is veranderd, het loopt nu ingewikkeld over haar hoofddeksel heen en wordt van achter in een lange vlecht geklemd.
donderdag 21 november 2013
Mijn Isabel is in zoverre klaar, dat ik haar laat drogen. Hoewel ik haar nog een keer ga bewerken met een blauwe kwast. Dan komen er lichtjes op de bolletjes. Klaar is wel klaar, maar er afblijven is moeilijk. Je gaat altijd een beetje houden van je beeld.